Jak minął dzień 14

No niestety, albo bardziej stety :) Nie można stosowac leków uspokających bez ograniczen. Nie lubię terminu "ustawiać" czy " wyciszać", bo uprzedmiotawiają dementywnego, ale wciąż człowieka . Można zapoznać się z terminem "walidacja gerontologiczna", aby radzić sobie w sytuacjach, kiedy lek juz nie działa jak trzeba, a więcej z wielu względów podać po prostu nie wolno. 

Margaretka teraz jest dobrze ustawiona/ wyciszona . 
Ale w momencie gdy dzieje się dużo wokół niej to włącza się jej agresja niesamowita . 
Na lekarza, ratowników czy kosmetyczkę . Albo nawet na swojego małego wnusia . Bo zapomn że on jej . 

Aż się uśmiechnęłam czytajC Twojego posta . 
O pracy z demetykuem pięknie pisze zawsze Gusia , o wchodzeniu w jego świat , nie zmuszaniu do realnego życia wg naszego świata . 
Ale wobec siłowej agresji co mieliy ratownicy zastosować? Poprzednim razem jechała w kamizelce do szpitala . Badania mogli przeprowadzić po zastosowaniu środków uspokajających.  Silnych . 
Ja nie pisze o jej wyczynach , których już jest bardzo mało , prawie nie m juz juz agresji bo żyjemy w jej świecie . Tylko jak czuje się zagrożona , ktoś obcy wdziera się  wg jej przemocą do jej bezpiecznego świata wtedy  broni się . Niestety agresja . 

Aż się uśmiechnęłam czytajC Twojego posta . 
O pracy z demetykuem pięknie pisze zawsze Gusia , o wchodzeniu w jego świat , nie zmuszaniu do realnego życia wg naszego świata . 
Ale wobec siłowej agresji co mieliy ratownicy zastosować? Poprzednim razem jechała w kamizelce do szpitala . Badania mogli przeprowadzić po zastosowaniu środków uspokajających.  Silnych . 
Ja nie pisze o jej wyczynach , których już jest bardzo mało , prawie nie m juz juz agresji bo żyjemy w jej świecie . Tylko jak czuje się zagrożona , ktoś obcy wdziera się  wg jej przemocą do jej bezpiecznego świata wtedy  broni się . Niestety agresja . 

Przyjrzyj się swojemu postowi raz jeszcze Dorotee. Napisałaś tu wyrażnie o farmakoterapii stosowanej w domu i o reakcjach twojej podopiecznej pomimo brania leków. Natomiast to co napisałam odnosiło się do okreslen, których nie lubię używać z względów, które też zaznaczyłam. Codziennie w pracy wchodzę w świat podopiecznych. Nie są to seniorzy, ale zasada jest prawie ta sama. Zasady farmakoterapii w wypadkach pobudzenia też są mi znane. Też w pracy nam się to zdarza. Wtedy już jest to konieczność, ale dzięki terapii behawioralnej w sporym stopniu da się takie reakcje zminimalizować. 

Dziękuję Dorotee za dobre słowo :aniolki:
Piszę o swoich doświadczeniach ,o "moich" demencjach .Nie mam fachowego, medycznego przygotowania. Nawet nie słyszałam o tym,o czym pisze Tina,zaraz sprawdzę ten trudny termin. Działam intuicyjnie, często trafiam i w zgodzie mija nam czas,czasami muszę przeczekać trudne chwile. Pozwolić pdp na dyrygowanie,ustawianie i przywoływanie mnie do porządku :-). Przyznaję jej wtedy rację, biję się w piersi i wyrażam skruchę ,a przecież dalej robię po swojemu,to co mi szkodzi dać babci wyładować emocje, choćby i na mnie złość swoją wylewała :oczko:. Gdybym miała do czynienia z pdp o zdrowym, klarownym umyśle,na pewno już dawno by mnie tutaj nie było. A tak burza mija i słyszę pytanie -und,wir sind wieder Freunde?:lol1: . Pewnie że tak, przynajmniej przez najbliższą godzinę ?

Nigdy nie udało mi się wejść w świat osoby demencyjnej. bo to świat danej osoby , hermetyczny . Muszę zdawać sobie sprawe z sytuacji na trzeźwo :-) a często być krok przed nią i starać się przewidzieć co nastąpi. Jestem też wielką przeciwniczką podawania leków psycho i uspakajających tak z marszu i na wszelkie wypadek . Moja ostatnia praca to właśnie osoby z dużym deficytem intelektualnym , dałam radę .To gorzej niż starsza schorowana osoba ,bo to ludzie w wieku 40-50 lat silni fizycznie i też żyjący w swoim świecie .
 
To tylko moje obserwacje , wyciąganie wniosków z własnego postępowania i zachowania w stosunku do innych  :-( ludzi . 

W mojej pracy z odp stosuje ten technikę tylko odniosłam się sytuacji kiedy Margaretki bezpieczny świat zostaje naruszony . Pojawia się agresja . 
Ja nie stosuje wobec niej ani siły fizycznej ani przemocy słownej . Margaretka jest tutaj szefowa , ufa mi i w pewnym stopniu słucha mnie . 

:-)
Jest tutaj nawet topik:-) i walidacji gerontologicznego. Czyli masz dobrą intuicję co do pdp . 
 

Oczywiście że nie da się wejść w świat przeżyć osoby demencyjnej , ale jej strach , utratę bezpieczeństwa , brak świadomości już mam ozna widzieć . I postępować zgodnie z sytuacją. 
O krok do przodu . 
Nie podadzą jej infuzji jeżeli nie zostanie , brzydkie słowo spacyfikowana . Pasy , biodrowy i na ręce. 
Te silne leki to jej przepustką do bycia w domu , który daje jej poczucie bezpieczeństwa. 
Agresja werbalna, agresja fizyczna z jej siła , ktora w chwili pobudzenia prawie że stałego jest nuesamita . To jest sprawna , mobilna prawie 90 starsza osoba . 
 

To nieprawda, że nie da się wejść w to co akurat przezywa osoba pobudzona czy z demencją, czy po udarze czy z inną chorobą która ma decydujący wpływ na funkcjonowanie mózgu. Wchodzi się, choc nie da się całkiem przeniknąć. Chodzi o nawiązanie kontaktu z chorym, a tu trzeba też siebie zwalidowac do poziomu chorego. W przypadku demencji bazuje się na pamięci długotrwałej, to co w głowie chorego jeszcze zostało. Przywoływanie wspomnien, próba dojscia do tego np. kim jest tajemnicza Amelie, o której chora/wspomina a której nie widziałysmy na oczy. I tak po sznureczku do sedna. Bywa , że chorzy się otwierają, ci którzy mało mówili , wcale, lub wydawali nieartykułowane dźwięki-zaczynają się z opiekunem komunikować. Jeśli otoczenie jest przyjazne-to i z otoczeniem. W związku z czym taka osoba daje nam się łatwiej i mniej stresowo prowadzić. Łagodzi się tez w ten sposób lęki. To dużo. Przewidywać , żeby chory czegoś nie odstawił to już trochę musztarda po obiedzie, ale mieć oko też trzeba. 

To nieprawda, że nie da się wejść w to co akurat przezywa osoba pobudzona czy z demencją, czy po udarze czy z inną chorobą która ma decydujący wpływ na funkcjonowanie mózgu. Wchodzi się, choc nie da się całkiem przeniknąć. Chodzi o nawiązanie kontaktu z chorym, a tu trzeba też siebie zwalidowac do poziomu chorego. W przypadku demencji bazuje się na pamięci długotrwałej, to co w głowie chorego jeszcze zostało. Przywoływanie wspomnien, próba dojscia do tego np. kim jest tajemnicza Amelie, o której chora/wspomina a której nie widziałysmy na oczy. I tak po sznureczku do sedna. Bywa , że chorzy się otwierają, ci którzy mało mówili , wcale, lub wydawali nieartykułowane dźwięki-zaczynają się z opiekunem komunikować. Jeśli otoczenie jest przyjazne-to i z otoczeniem. W związku z czym taka osoba daje nam się łatwiej i mniej stresowo prowadzić. Łagodzi się tez w ten sposób lęki. To dużo. Przewidywać , żeby chory czegoś nie odstawił to już trochę musztarda po obiedzie, ale mieć oko też trzeba. 

Zawsze korzystam i bardzo cenię Twoja wiedzę , ale dzisiaj się totalnie mijamy . 
Tutaj problemem nie jest nasza codzienna współpraca która przebiega harmonijnie.wlasnue dzięki temu wejściu w jej świat .
Ale w momencie gdy zostaje on zaburzony przez osoby które chcą / muszą coś zrobić wbrew jej woli  budzi się agresja w niej  . Ja byłam z nią w szpitalu , lekarz próbował użyć zaufania i ciepłego stosunku naszego do badań . Trochę się uspokoiła . Niestety nie dali rady , zwykle pobranie krwi musi idbywC się przy pełnym unieruchomieniu . 
Ta przemoc wywołuje strach i on się pogłębia . 
Margaretka zawsze robiła to co ona chciała . Jest przy tym bardzo ciepła i serdeczna osoba . Szybki czuje się ubezwłasnowolniona. i reaguje agresją. 
Może ma jakieś przeżycia traumatyczne? W szpitalu był psycholog, oddział prywatny na geriatrii. Są bezradni. 
Praca w domu przebiega raczej be agresji .