Praca a rozłąka z rodziną

Samotne byłyśmy juz zanim podjęłyśmy decyzje o pracy w Niemczech. Żadna z nas nie przyjechała do pracy w opiece z luksusu jaki miała w Polsce. Różne powody ale nie luksus.Te wszystkie kontakty na skype, innych komunikatorach z czasem stają się nawet uciążliwe. o czym można klepać.? Opowiadanie o szczęściu jakie budujemy w Polsce, jak czeka na nas rodzina to nasza wyobraźnia. Czekają na pieniądze, ale nie na nas. Sąsiedzi się śmieją  pojechała tyłko niemcom tyłki wycierać. Chociaż mamy tych eurasków sporo to w Polsce jesteśmy te co tyłki Niemcom podcierają a w Niemczech jesteśmy opiekunkami z Polski. W Polsce wydaje nam się że jesteśmy niezastapione, szarpiemy sie w czasie naszego wolnego, porządki obiadki dla zaniedbanej rodziny. A rodzina tylko odlicza dni kiedy wyjedziemy. Kochane, żaden normalny i kochający facet nie wyśle swojej żony w nieznany świat aby forsę zarabiała i przejęła rolę zaradnego faceta.
Lekarstwo na taką sytuację jest tylko jedno, stać sie egoistką, mysleć o sobie.  
Miłej soboty. Zróbcie coś tylko dla siebie.

Pokazujesz że dajesz radę. Ale nie rozumiem z czym tak sobie świetnie radzisz.
Dla istoty myślącej, sprawnej fizycznie nie ma chyba żadnych ograniczeń, poradzi sobie w każdej sytuacji. 
Nie wierzę, że są kobiety, które wyjeżdżają z domu, w którym jest ukochany facet, dzieci  często już wnuki,robia to z zadowoleniem. To jest coś okropnego jaki zgotowali nam los nasi najbliżsi. Dla mnie facet, który pozwala żonie jechać do pracy w opiece i siedzieć 24/ dobę ze starym schorowanym człowiekiem jest potworem Napewno nie ma za kim po nocach tęsknić. 
Ludzie, którzy nam ubliżają mówiąc że tyłki podcieramy są bezmyślnymi istotami. Oni nas jeszcze dobijają. a jeszcze jak sie trafi nam taki idiota, który publicznie opowiada, że on nam nie każe do niemiec wyjeżdżać zarabiać a na przelew nie może sie doczekać to nawet przez moment się nie zastanawiajćie, żednych pieniędzy do Polski. Odwiedźcie lepiej biuro podróży i zafundjcie sobie wakacje.I nie bedziecie myślały o samotności . Zdrowy egoizm jest najlepszym lekarstwem na taka sytuację.

Racja.Pięknie,ładnie.Dwa,trzy dni i potem wszyscy wracają do swojego rytmu dnia.Nie usłyszałam stanowczego nie.Zostań jakoś to będzie.Sama zwolniłam się z pracy w Polsce ,bo była deską ratunku za marne grosze.Na pracę w banku w którym całe źycie pracowałam już nie mogłam liczyć.Ta z której się zwolniłam to była deską ratunku.
I jestem jak gość w domu.Niby u siebie ,a nie u siebie.Bo w miesiąc wszystkiego nie ogarnę.I wszystko się tak rozmazuje.
Przez parę lat wszyscy byli ważni tylko nie ja.Koniec z tym .Ja jestem najważniejsza.Muszę być zdrowa,jakoś funkcjonować,bo bankomat kasę musi mieć.Tak chyba jesteśmy traktowani jeśli stanowczo nie powiemy nie.

Jest mi obojętne co o mnie myślą moi sąsiedzi-olewam,to sikiem prostym.Jedno jest pewne,że co niektórzy zazdroszczą mi kasy.Ci co mi się nie kłaniali,nagle mnie zauważają.Egoistką się zrobiłam.Sporo dla siebie zrobiłam.Miałam niewyparzony język,ale teraz to nawet samą siebie zaskakuję.Jeśli czegoś nie chcę,to żadna siła mnie do tego nie zmusi.Byłam zołzą,jestem zołzą i zostanę...bo tak mi dobrze.:lol2: 

Dla mnie najlepsze bo śpię i nie myślę.....A w dzień odzywa się tęsknota za rodziną, znajomymi, ukochanym psem.....Gdzieś to życie prawdziwe toczy się obok a ja w nim nie uczestniczę......

Co nam po komunikatorach i telefonach jak nocami musimy spac sami z poduszka przycisnieta do piersi? Nic nam nie zastapi osob, ktore kochamy. Czy jest na to jakies wyjscie? Nie ma, tak dlugo, jak dlugo wyjezdzam, jakas czesc nas bedzie samotna, jak samotny wojownik, ktory po kolejnej bitwie z zyciem wraca do domu i do tego co kocha. Czy ja wyjjezdzam dla pieniędzy? Pewnie, ze tak a za czym innym miałabym jechac, pozostawiajac tych ktorych kocham. Czy oni to doceniają? U mnie doceniaja ale kiedys nie doceniano wiec postanowilam zmienic to. Raz zimna jak stal, raz goraca jak ogien ciagle przybieram swoje ubranie i mowie sobie, ze kiedys te wyjazdy sie skoncza i wreszcie bedziemy tylko razem. Nie mozna byc ofiara losu i dawac sie wykorzystywac. Ile ludzi wyjezdza bez celu i przepierd…a cala kase i ponownie wyjezdza i tak w kolko! Zeby wyjezdzac trzba miec leb na karku!! Trzeba miec konkretny cel bo inaczej ta praca zabierze nam cale zycie a czasu nie wroci i wtedy sa pretensje i wyrzuty do całego swiata. Masz cel i wiesz czego chcesz od zycia to to bierzesz nie dajesz soba kierowac i pomiatac. W moim wczesniejszym zwiazku bylam jak ta szmata do wycierania podlogi i zarabiania kasy, wysylanie przelewow i ciagle malo. Teraz juz tak nie jest, zrobilam zyciowa rewolucje, rozwiodlam się i ciesze sie, ze mam te prace bo ona pomaga mi spelniac wieksze i mniejsze marzenia. OOOOO! Taka moja storry.
I nie kierujcie sie naszymi historiami bo kazdy ma swoja i kazdy jest kowalem wlasnego losu no chyba ze odda paleczke w inne rece.

no tak ..p r a w d a.. cel wyjazdów jest również bardzo istotny....do osiągniecia mojego brakuje mi jeszcze jakiś 10 tysiaków eur czyli okolo 7-8 miesiecy jeszcze buuuu:-) o innych sprawach się nie wypowiadam bo to temat  O c e a n   jest ....:-)

p.s zaprosiłam ATomka ze Stefanem na twoja impre powitalną dzisiaj :-)

Wg nowej definicji, wyszło, żem ja też zołza:-( z własnym "niezbędnikiem" :lol3:

Na jednym kontrakcie nie podcierasz, na drugim podcierasz. Za gwiazdę to nie robisz w Niemczech i nie ma co wymyślać że jest inaczej. Nie dochodzisz do podopiecznej na kilka godzin, tylko siedzisz 24 godz. Mówią prawdę. Czy się wstydzić? nie, mozna w życiu robic wszystko.Ważne jest co my o sobie myślimy i jak sami siebie oceniamy.Czy warto ponosic taką cenę? To wszystko zależy od naszych priorytetów.
Ja napisałam o sobie, ja umiem czekać, ale nie chciałam czekać. facet, który pozwala kobiecie pracować w takich warunkach jest beznadziejny.a z beznadziejnym nie ma co przyszłości układać. Ja mam takie zdanie. Nie ma za kim tęsknić, beznadzeja nas otaczała. 

Igga, nawet gdybym w Pl była i miałabym więcej, to nie chciałabym być Gwiazdą.  

Ponieważ w tym wątku mnie nerwy ponieśli, to tutaj również wracam. I chyba z dwóch powodów, jeden - dałam kiedyś sobie słowo, że nie odejdę, bo to jest również forum "moje", a drugi powód - IGGA, temat, który tu poruszyłaś. 
Czym lub kim jesteśmy dla swoich rodzin? Tyle odpowiedzi, ile jest tu nas i ludzi pracujących w opiece i innych zawodach. Nic nie da się tutaj zaszufladkować. Są ludzie, wyjeżdżają za pracą, której w PL nie jest za dużo, szczególnie jako tako dobrze płatnej, mają takie, czy inne potrzeby, sytuacje, problemy, długi, chcą lepiej żyć, dać dzieciom więcej, tysiące przyczyn. Dla mnie, osobiście dla mnie, jedno jest ważne - wzajemny szacunek w rodzinie i jasne określenie potrzeb, następnie podjęcie decyzji. U mnie akurat nie ma czegoś takiego, że jestem tylko od zarabiania, wszelkie decyzje dotyczące naszej rodziny nadal są podejmowane wspólnie, cóż, trudno, za pomocą Skypa. Przez wiele lat mój mąż utrzymywał dzieci i mnie ciężko pracując. Z róznych powodów sytuacja od paru lat się odwróciła i teraz ja dostarczam kasę, ale nidgy w życiu bym chyba nie wytrzymała, gdyby mnie ktokolwiek traktował jedynie jako bankomat. W takiej atmosferze raczej nie dałabym rady funkcjonować i pomyślałabym bardzo radykalnie o sobie - aż do rozstania się z toksyczną rodziną. Wiem, że ja dałabym sobie radę. 

Ponieważ w tym wątku mnie nerwy ponieśli, to tutaj również wracam. I chyba z dwóch powodów, jeden - dałam kiedyś sobie słowo, że nie odejdę, bo to jest również forum "moje", a drugi powód - IGGA, temat, który tu poruszyłaś. 
Czym lub kim jesteśmy dla swoich rodzin? Tyle odpowiedzi, ile jest tu nas i ludzi pracujących w opiece i innych zawodach. Nic nie da się tutaj zaszufladkować. Są ludzie, wyjeżdżają za pracą, której w PL nie jest za dużo, szczególnie jako tako dobrze płatnej, mają takie, czy inne potrzeby, sytuacje, problemy, długi, chcą lepiej żyć, dać dzieciom więcej, tysiące przyczyn. Dla mnie, osobiście dla mnie, jedno jest ważne - wzajemny szacunek w rodzinie i jasne określenie potrzeb, następnie podjęcie decyzji. U mnie akurat nie ma czegoś takiego, że jestem tylko od zarabiania, wszelkie decyzje dotyczące naszej rodziny nadal są podejmowane wspólnie, cóż, trudno, za pomocą Skypa. Przez wiele lat mój mąż utrzymywał dzieci i mnie ciężko pracując. Z róznych powodów sytuacja od paru lat się odwróciła i teraz ja dostarczam kasę, ale nidgy w życiu bym chyba nie wytrzymała, gdyby mnie ktokolwiek traktował jedynie jako bankomat. W takiej atmosferze raczej nie dałabym rady funkcjonować i pomyślałabym bardzo radykalnie o sobie - aż do rozstania się z toksyczną rodziną. Wiem, że ja dałabym sobie radę. 

Emilia, bardzo się cieszę, że jesteś z powrotem.