Moje przygody w opiece i na forum

jestem, jestem . Dzisiejszy dzień jakiś ciężkawy dla mnie, nie żebym była zmeczona, ale ta bezczynność mnie wykańcza . Mogli chociaz garnki po sniadaniu zostawić to bym zmyła i już czas szybciej pogoniła . Oprócz spacerów " noga za nogą " nic innego zrobić nie mogę . Mój podopieczny już dość dobrze chodzi, jednak musze go asekurować . Sam też nie wstanie podaję mu rękę a i podciągnąć trzeba od czasu do czasu . Nic to w porównaniu do tego co zastałam . Przyjechałam pod wielki dom, zadzwoniłam, bo wszystko było zamkniete i odczekałam razem z kierowcą busa pare minut . Wyszła po mnie pielęgniarka, przedstawiłam się i poszłam do wskazanego pokoju . Dostałam w przydziale pokój, łazienkę i wc . Warunki spartańskie, ale czysto .Po kąpieli zeszłam na dół, chciałam zobaczyć człowieka, którym miałam sie zajmować . Po wejściu do pokoju stanełam jak wryta, dorosły męzczyzna lezał bez ruchu z przytulonym  misiem na piersi i nie dawał oznak życia . Pielegniarka ( Andrea ) przekazała mi w paru minutach wszystko co dotyczy stanu zdrowia z przesłaniem od lekarza szpitalnego - nie będzie sam jadł , nie bedzie siadał samodzielnie i nie bedzie chodził . O qrna :-) pomyślałam, no to mam zagwozdkę . Dobrze, że dyżur w tym dniu pełnił  jedyny tu facet, ale bardzo do rzeczy pod każdym względem, powiedział mi widząc chyba moja minę, nie martw się , tu zawsze jest ktoś i wołaj w razie potrzeby . Później dopiero dotarło do mnie, że jestem do beznadziejnego przypadku zatrudniona.  Nie miałam dostepu, żeby obejrzeć podopiecznego był obłożony z wszystkich stron z jednej zwinietą w rolke kołdrą z drugiej nawtykane poduszki pod piętami zwinieta jakas kołderka, no i zobacz coś  w takich warunkach . Dałam sobie na luz w pierwszy dzień tylko obserwowałam i pytałam co i jak . Wszystko co jadł, zażywał, było mielone, tłuczone i rozdrabniane . Pierszy dzień miałam pokazówkę, zawsze ktoś z obsługi przychodził i instruował mnie co i jak mam robić a czesto robił to za mnie - miałam się uczyć .
He,he pomyślałam sobie nie znacie mnie i żebyście nie żałowali, że zatrudniliście mnie . Posrednio, ale jednak . Na drugi dzień rano wywaliłam wszystko z pokoju i z łóżka ..........

Jeśli moderacja usunie obce wpisy z mojego dziennika , opiszę swoje ostatnie miejsce pracy .A jest dość ciekawe, bo była to praca z psychicznie i fizycznie upośledzonymi w wieku do lat 40 tu. Z wyjątkiem jednego, mojego ulubionego 
 
A co do obcych wpisów , to mam źle wspomnienia i wolałabym ich nie czytać .

Mleczko, czytałam Twój dziennik z wielkim zainteresowaniem ?
Nawet 2 razy :-). Pierwszy raz krótko przed podjęciem pracy w opiece, a drugi raz w ubiegłym roku. Skończyły mi się książki na wyjeździe i pogrzebałam w archiwum Opiekunkowa. Miałam super lekturę na kilka wieczorów. Było Was kilka dobrze zaprzyjaźnionych z piórem, choć to tylko klawiatura. Przypominam sobie, że prosiłaś o niekomentowanie, kilka razy chyba prosiłaś moderację o usunięcie komentarzy. Przyznaję, że burzyły płynność czytania i można było zgubić wątek. Ktoś mnie tutaj kiedyś zganił za to, że posądziłam nas (czyli i siebie) o zazdrość. Myślę, że wiele komentarzy, w Twoim dzienniku, wywołała właśnie zazdrość i "mówta sobie co chceta ",zdanie podtrzymuję. Pamiętam jak opisywalaś swoją pierwszą Stellę. No jak to tak, pierwsze podejście do opieki i od razu tak dobrze trafiasz? Jakieś wycieczki, wywczasy, a na koniec super bonus, z którym początkowo nie wiedziałaś co zrobić. I mleko się rozlało, i jak tu takiej Mleczko nie dowalić trochę od czasu do czasu :lol1:.
Pisz, zacznij jak najszybciej, czekam niecierpliwie, inni też pewnie chętnie poczytają. A jak  ktoś, bez zachęty z Twojej strony coś napisze, to zignoruj i tyle ?

Dzięki Gusiu , nie chce wracać wspomnieniami 
. Pisze zawsze prawdę a jak żarty stroje to nie wiele osób łapie . Chyba nadajemy na podobnych falach 
Może moderacja usunie i wtedy zacznę .Teraz nie mam uczulenia, można komentować .Taka nasza praca nawet wskazane jest pochwalić a jak trzeba zganić c .