Ja :-) Paliłam bardzo długo, rzuciłam z dnia na dzień. Bez tabletek, gum itp. I okazało się, że mogę żyć bez fajek. Nawet jak mnie stres dopada, nie przyjdzie mi do głowy zapalić. Jasne, że może tak być, że kiedyś zapalę i poleci, znam mnóstwo ludzi, którzy po wielu latach wrócili....ale póki co dobrze mi z tym "niepaleniem", widzę i czuję różnicę, a że podoba mi się to, więc nie brakuje dymka :tanczy:
A ja paliłam krótko ale za to bardzo wcześnie - jako 15 latka...W drodze do szkoły i ze szkoły,pod wiaduktami gdzie nikt nie widział.Bo to byly inne czasy,nie takie jak teraz że młodzież pali oficjalnie przed drzwiami szkoły...my musieliśmy sie z tym ukrywać.
Potem cóż znudziło mi sie a może miałam ciekawsze zajęcia...I tak zostało mi to niepalenie do dzisiaj
Teraz gonie Darka nie cierpię jak pali...a on robi przerwy kilku mies i wraca do nałogu widzę jak ciężko z tym zerwać dlatego przylaczam sue do gratulacji dla Kobietki
A jak długo już nie palisz ?
- ze dwa lata..... Bo u mnie to nie pali tylko mąż i wnuczęta a i jedna z synowych ....Palę , bo lubię , oczywiście na wyjeździe mniej , ale za to jak jestem na urlopie !!! o , wtedy to dopiero jaram . Przyzwyczailam się też do " e - papierosa " i nawet teraz jak siedzę to sobie pykam ......fajeczki to piękna rzecz 
....A ja paliłam krótko ale za to bardzo wcześnie - jako 15 latka...W drodze do szkoły i ze szkoły,pod wiaduktami gdzie nikt nie widział.Bo to byly inne czasy,nie takie jak teraz że młodzież pali oficjalnie przed drzwiami szkoły...my musieliśmy sie z tym ukrywać.
Potem cóż znudziło mi sie a może miałam ciekawsze zajęcia...I tak zostało mi to niepalenie do dzisiaj
Teraz gonie Darka nie cierpię jak pali...a on robi przerwy kilku mies i wraca do nałogu widzę jak ciężko z tym zerwać dlatego przylaczam sue do gratulacji dla Kobietki
Podstępne pytanie zmierza w kierunku odkrycia mojego wieku.Nie ze mną takie numery Brunner tzn Baśko S :-)
Dopiero :yo:- ze dwa lata.
....ale nie dziwmy się Madzi , że zawile to opisała . Widziałam na własne oczy jej ramię koloru granatowego 
....a może nawet nie wie , że i w łeb jej się oberwało ? 
.... Sorry Magda , czasem z tragedii jest się lepiej pośmiać niż rozpamiętywać . Przyjdzie czas , że będziesz się śmiała jak ja z tego jak " pierwszy PDP-ny Wili " mnie nie słuchał , nie chciał iść w stronę domu i jedną wolną ręką próbował mnie dusić ! nie dał rady - jeszcze żyję i mam się dobrze a i nawet wspominam go ciepło .......ale francowatej żony Wilmy NIE , bo ona zdrowa kobyła była !I tak w jednym , nie za długim poście można zwrócić się do kilku uzytkowników forum .
