Dlaczego jestem opiekunką / opiekunem?

A ja trochę może własnych życzeń :
1. Zeby nie było wojennych zniszczeń - ale były
2.Żebyśmy skorzystali po wojnie z planu Marshalla (jak Niemcy ) - ale nie skorzystaliśmy
3 .Żeby nie bylo 50 lat komunizmu , który :
a.okradał kraj
b.demoralizował ludzi -uczył złodziejstwa , tumiwisizmu ,lenistwa , tego , że wszystko ,,się należy ''.
Ale to było !
I z tym wystartowaliśmy 30 lat temu . I czego można oczekiwać ? Że ,,Polak potrafi '' i nadrobi te 50 lat opóźnienia , gdy zachodnie kraje rozwijały się szybciej niż my ?I to w 30 lat Jak ? Komu się to udało ? Węgrom - nie , Słowakom ?Tez nie. Pracuje za granica około 2-3 mln Polaków . W kraju zostało ponad 30 mln . Czy to 30 mln nieudaczników , w dodatku wg niektórych głodujacych , mieszkajacych wśród ruin , białych niewolników ? I gdyby było im tak źle nie znaleźliby drogi do raju - skoro my ją znaleźlismy ?
Ja zawsze bylam obiektywna - starzy bywalcy forum mnie z tego znają i teraz też będę. Nie , w PL nie ma raju i pewnie nigdy nie będzie . I widzę błędy wladzy - kazdej ale nasz problem to nie tylko władza taka czy inna .Nasz problem jest o wiele powazniejszy . To my sami . Ile nawet tu jest niechęci - wystarczyło miec inne zdanie i juz pojawiaja sie sugestie przynalezności do takiej czy innej opcji - złosliwe ,bezpodstawne . Niezgodne z regulaminem forum.
Nie czuję sie niewolnikiem w PL , mimo polskich braków i biedy .
Ale czułam sie niejednokrotnie obco w DE . A co tu robię ? To co i Wy .Zarabiam pieniadze . Na troche luksusu , na wymarzoną podróż - bo na życie codzienne nie muszę . A w PL widzę i biedę i nowe drogi , domy , odnawiane budynki - bo taka jest Polska - kraj kontrastów . Mój dom jest w PL - nie wstydzę się tego .Ale nigdzie , nawet na ubogiej w porównaniu z nami Ukrainie nie słyszałam tyle nienawiści do własnego kraju i wspołrodaków - choć im jest stokroć gorzej niż nam .Wiem , ze wkladam ,,kij w mrowisko '' i piszę nie pod publikę ale to sa moje mysli . I postępuję zgodnie z nimi .

A ja trochę może własnych życzeń :
1. Zeby nie było wojennych zniszczeń - ale były
2.Żebyśmy skorzystali po wojnie z planu Marshalla (jak Niemcy ) - ale nie skorzystaliśmy
3 .Żeby nie bylo 50 lat komunizmu , który :
a.okradał kraj
b.demoralizował ludzi -uczył złodziejstwa , tumiwisizmu ,lenistwa , tego , że wszystko ,,się należy ''.
Ale to było !
I z tym wystartowaliśmy 30 lat temu . I czego można oczekiwać ? Że ,,Polak potrafi '' i nadrobi te 50 lat opóźnienia , gdy zachodnie kraje rozwijały się szybciej niż my ?I to w 30 lat Jak ? Komu się to udało ? Węgrom - nie , Słowakom ?Tez nie. Pracuje za granica około 2-3 mln Polaków . W kraju zostało ponad 30 mln . Czy to 30 mln nieudaczników , w dodatku wg niektórych głodujacych , mieszkajacych wśród ruin , białych niewolników ? I gdyby było im tak źle nie znaleźliby drogi do raju - skoro my ją znaleźlismy ?
Ja zawsze bylam obiektywna - starzy bywalcy forum mnie z tego znają i teraz też będę. Nie , w PL nie ma raju i pewnie nigdy nie będzie . I widzę błędy wladzy - kazdej ale nasz problem to nie tylko władza taka czy inna .Nasz problem jest o wiele powazniejszy . To my sami . Ile nawet tu jest niechęci - wystarczyło miec inne zdanie i juz pojawiaja sie sugestie przynalezności do takiej czy innej opcji - złosliwe ,bezpodstawne . Niezgodne z regulaminem forum.
Nie czuję sie niewolnikiem w PL , mimo polskich braków i biedy .
Ale czułam sie niejednokrotnie obco w DE . A co tu robię ? To co i Wy .Zarabiam pieniadze . Na troche luksusu , na wymarzoną podróż - bo na życie codzienne nie muszę . A w PL widzę i biedę i nowe drogi , domy , odnawiane budynki - bo taka jest Polska - kraj kontrastów . Mój dom jest w PL - nie wstydzę się tego .Ale nigdzie , nawet na ubogiej w porównaniu z nami Ukrainie nie słyszałam tyle nienawiści do własnego kraju i wspołrodaków - choć im jest stokroć gorzej niż nam .Wiem , ze wkladam ,,kij w mrowisko '' i piszę nie pod publikę ale to sa moje mysli . I postępuję zgodnie z nimi .

A ja trochę może własnych życzeń :
1. Zeby nie było wojennych zniszczeń - ale były
2.Żebyśmy skorzystali po wojnie z planu Marshalla (jak Niemcy ) - ale nie skorzystaliśmy
3 .Żeby nie bylo 50 lat komunizmu , który :
a.okradał kraj
b.demoralizował ludzi -uczył złodziejstwa , tumiwisizmu ,lenistwa , tego , że wszystko ,,się należy ''.
Ale to było !
I z tym wystartowaliśmy 30 lat temu . I czego można oczekiwać ? Że ,,Polak potrafi '' i nadrobi te 50 lat opóźnienia , gdy zachodnie kraje rozwijały się szybciej niż my ?I to w 30 lat Jak ? Komu się to udało ? Węgrom - nie , Słowakom ?Tez nie. Pracuje za granica około 2-3 mln Polaków . W kraju zostało ponad 30 mln . Czy to 30 mln nieudaczników , w dodatku wg niektórych głodujacych , mieszkajacych wśród ruin , białych niewolników ? I gdyby było im tak źle nie znaleźliby drogi do raju - skoro my ją znaleźlismy ?
Ja zawsze bylam obiektywna - starzy bywalcy forum mnie z tego znają i teraz też będę. Nie , w PL nie ma raju i pewnie nigdy nie będzie . I widzę błędy wladzy - kazdej ale nasz problem to nie tylko władza taka czy inna .Nasz problem jest o wiele powazniejszy . To my sami . Ile nawet tu jest niechęci - wystarczyło miec inne zdanie i juz pojawiaja sie sugestie przynalezności do takiej czy innej opcji - złosliwe ,bezpodstawne . Niezgodne z regulaminem forum.
Nie czuję sie niewolnikiem w PL , mimo polskich braków i biedy .
Ale czułam sie niejednokrotnie obco w DE . A co tu robię ? To co i Wy .Zarabiam pieniadze . Na troche luksusu , na wymarzoną podróż - bo na życie codzienne nie muszę . A w PL widzę i biedę i nowe drogi , domy , odnawiane budynki - bo taka jest Polska - kraj kontrastów . Mój dom jest w PL - nie wstydzę się tego .Ale nigdzie , nawet na ubogiej w porównaniu z nami Ukrainie nie słyszałam tyle nienawiści do własnego kraju i wspołrodaków - choć im jest stokroć gorzej niż nam .Wiem , ze wkladam ,,kij w mrowisko '' i piszę nie pod publikę ale to sa moje mysli . I postępuję zgodnie z nimi .

A ja pracuje jako opiekunka dla kasy,zeby moje dziecko nie chodzilo glodne,,zebym nie musiala brac szybkiej pozyczki na wyprawke szkolna,zeby moglo isc z klasa do teatru,do kina,zeby mialo wakacje,zebym mogla oplacic czynsz i media,zebym mogla kupic sobie od czasu do czasu cos ladnego,zebym mogla sobie kupic ksiazki,plyty,zebym mogla wspomoc hospicjum dzieciece w moim miescie,zebym mogla przygarnac psiaka ze schroniska,zebym mogla oplacic dentyste,zebym mogla pomoc mojej mamie,bo i ona w trudnych chwilach mnie wspiera,zebym zebym zebym.......szanuje dezyzje,zdanie i opinie innych,bo kazdy ma swoj powod,dla ktorego tutaj sie znalazl,,,,kropka.

Dlaczego jestem opiekunem?
Bo chciałem i dalej chcę.
Zaczęło się zupełnie przypadkowo. Trochę z ciekawości, trochę z nudów i oczywiście dla pieniędzy.
Zapewne jestem w nikłej mniejszości, bo nie zmusiła mnie do podjęcia tej pracy sytuacja finansowa. Mogę powiedzieć, że bez pracy w charakterze opiekuna mój budżet spokojnie się „domyka” i jeszcze trochę zostaje. Zarabiam na przyjemności własne i swoich dzieci.
Mam spokojne sumienie, bo dla Polski pracowałem ciężko i przypłaciłem to uszczerbkiem na zdrowiu /lekarze orzekli, że na psychicznym też/. Poza zagranicznymi wojażami, zarobione tu pieniądze wydaję w kraju, bo nie kupuję tu hurtowo proszków do prania, kawy, czyścików do rondli czy innych dupereli. Z każdego zarobionego grosza uczciwie rozliczam się z „moim” urzędem skarbowym i śpię spokojnie, zarówno tu jak i w domu.
Chociaż coraz bardziej zaczynam się łapać na tym, że zastanawiam się, gdzie ten mój dom właściwie jest. Ale to tylko w sensie „fizycznym”.
O moim stosunku do mojej „dużej” jak i „małej” Ojczyzny już kiedyś pisałem i nie będę się powtarzał.
Dzieci wychowałem dobrze. Jeden jeszcze się uczy, a drugi już poza domem - można powiedzieć, że pracuje „w Europie, ale w polskiej instytucji państwowej.
Opiekunem będę dopóki będę miał siły do tej pracy. Mam to szczęście, że trafiam na dobre miejsca, nie uciążliwych pacjentów i dobre warunki pracy i płacy.
I niech tak będzie jeszcze długo.
A tak już poza tematem – dzisiaj mija mój dziewiąty dzień bez papierosa. Ciężko jest, ale mam wsparcie ze strony Pani Misiowej i rodziny pacjenta. Chyba nie będzie za wiele, jak poproszę też o takie „zdalne” wsparcie Was wszystkich.
Generalnie jest mi dobrze, czego i Wam życzę.
Wasz – pracujący pilnie nad asertywnością – Misiek.

Geronimo i Amelka... moje odczucia sa podobne do Waszych...
 
Jedna z forumowych kolezanek napisala cyt. "Podjudzanie,szkalowanie kraju, rodakow, jest typowe dla nas" Moze by tak kolezanka swoja ocene poparla jakims konkretnym wpisem???
Frazesy... frazesy...i ble...ble...ble - na przemian... bez przemyslen...

Kika1,
 
pozdrawiam:-))

Dlaczego jestem opiekunem?
Bo chciałem i dalej chcę.
Zaczęło się zupełnie przypadkowo. Trochę z ciekawości, trochę z nudów i oczywiście dla pieniędzy.
Zapewne jestem w nikłej mniejszości, bo nie zmusiła mnie do podjęcia tej pracy sytuacja finansowa. Mogę powiedzieć, że bez pracy w charakterze opiekuna mój budżet spokojnie się „domyka” i jeszcze trochę zostaje. Zarabiam na przyjemności własne i swoich dzieci.
Mam spokojne sumienie, bo dla Polski pracowałem ciężko i przypłaciłem to uszczerbkiem na zdrowiu /lekarze orzekli, że na psychicznym też/. Poza zagranicznymi wojażami, zarobione tu pieniądze wydaję w kraju, bo nie kupuję tu hurtowo proszków do prania, kawy, czyścików do rondli czy innych dupereli. Z każdego zarobionego grosza uczciwie rozliczam się z „moim” urzędem skarbowym i śpię spokojnie, zarówno tu jak i w domu.
Chociaż coraz bardziej zaczynam się łapać na tym, że zastanawiam się, gdzie ten mój dom właściwie jest. Ale to tylko w sensie „fizycznym”.
O moim stosunku do mojej „dużej” jak i „małej” Ojczyzny już kiedyś pisałem i nie będę się powtarzał.
Dzieci wychowałem dobrze. Jeden jeszcze się uczy, a drugi już poza domem - można powiedzieć, że pracuje „w Europie, ale w polskiej instytucji państwowej.
Opiekunem będę dopóki będę miał siły do tej pracy. Mam to szczęście, że trafiam na dobre miejsca, nie uciążliwych pacjentów i dobre warunki pracy i płacy.
I niech tak będzie jeszcze długo.
A tak już poza tematem – dzisiaj mija mój dziewiąty dzień bez papierosa. Ciężko jest, ale mam wsparcie ze strony Pani Misiowej i rodziny pacjenta. Chyba nie będzie za wiele, jak poproszę też o takie „zdalne” wsparcie Was wszystkich.
Generalnie jest mi dobrze, czego i Wam życzę.
Wasz – pracujący pilnie nad asertywnością – Misiek.

Dobranoc realistko;)))