Lili, przypuszczam, że w szufladzie masz więcej wierszy.
Myślałaś o tym może, żeby mały tomik wydać?
Podoba mi się to, co tu umieściłaś.
Okruchy życia
Pięknie smutne wiersze ....
Na bezduszny świat
spadł śnieg
przykrył brud i biedę
zmroził serca
lodem skuł współczucie
i litość
Na stole
biały obrus i barszcz
w jadalni śmiech
prezentów stos
i rzewnych kolęd ton
a pod oknem
umiera Bóg
w ciele żebraka
spadł śnieg
przykrył brud i biedę
zmroził serca
lodem skuł współczucie
i litość
Na stole
biały obrus i barszcz
w jadalni śmiech
prezentów stos
i rzewnych kolęd ton
a pod oknem
umiera Bóg
w ciele żebraka
W zmarzniętej dłoni
gałązka jemioły lśni
oszroniona
pokruszył się opłatek
i tylko życzenia
w gorącym sercu
roztapiają lód
obojętności
gałązka jemioły lśni
oszroniona
pokruszył się opłatek
i tylko życzenia
w gorącym sercu
roztapiają lód
obojętności
Czasem trzeba przystanąć
objąć rękami głowę
zobaczyć
jak małe może być wielkim
dojrzeć dobro
w ciemnym chlebie na stole
i miłość
w lekkim dotyku dłoni
Czasem trzeba zapłakać
nad rozdeptaną biedronką
i pokochać ludzi tylko za to
że są
Czasem trzeba przystanąć...
objąć rękami głowę
zobaczyć
jak małe może być wielkim
dojrzeć dobro
w ciemnym chlebie na stole
i miłość
w lekkim dotyku dłoni
Czasem trzeba zapłakać
nad rozdeptaną biedronką
i pokochać ludzi tylko za to
że są
Czasem trzeba przystanąć...
Biedronką żeś mnie zaskoczyła. :D
Fajnie piszesz. :)
Fajnie piszesz. :)
Lili, przypuszczam, że w szufladzie masz więcej wierszy.
Myślałaś o tym może, żeby mały tomik wydać?
Podoba mi się to, co tu umieściłaś.
Myślałaś o tym może, żeby mały tomik wydać?
Podoba mi się to, co tu umieściłaś.
Coz....piekne to co piszesz....bardzo.
amelka
Dobrze przypuszczasz Amelko... :) Przez ponad 25 lat już się ich nazbierało tyle że w tej szufladzie się nie mieszczą.
Myśleć owszem - myślałam, ale na razie na myśleniu się skończyło. Jakoś nie mam odwagi, no i nie bardzo wiem gdzie uderzyć. Wiersze nie są aż tak poczytne jak twórczość prozą.
A poza tym nie wiem czy zdołam. W nich jestem cała ja... :)))
Myśleć owszem - myślałam, ale na razie na myśleniu się skończyło. Jakoś nie mam odwagi, no i nie bardzo wiem gdzie uderzyć. Wiersze nie są aż tak poczytne jak twórczość prozą.
A poza tym nie wiem czy zdołam. W nich jestem cała ja... :)))
Gołębie są zmęczone
przyniosły mi Twój entuzjazm
wierzysz w nas
kpiąc z czasu i miejsca
Jestem szczęśliwa
karmię gołębie swą ufnościa
zaraz odfruną
by znów powrócić
wiem to na pewno
przyniosły mi Twój entuzjazm
wierzysz w nas
kpiąc z czasu i miejsca
Jestem szczęśliwa
karmię gołębie swą ufnościa
zaraz odfruną
by znów powrócić
wiem to na pewno
Góry starzejąc się
pięknieją
tracą ostrość rysów
łagodnieją
Brunatne oswojone owce
głaskane
po zmierzwionej sierści lasów
chłodną ręką wiatru
dziwią się smutkowi
przyczajonemu w naszych
zmarszczkach
pięknieją
tracą ostrość rysów
łagodnieją
Brunatne oswojone owce
głaskane
po zmierzwionej sierści lasów
chłodną ręką wiatru
dziwią się smutkowi
przyczajonemu w naszych
zmarszczkach
Gdy jesteś przy mnie
przymykam oczy
i milczę
Twój cień pochyla się
nade mną
jak gwiazda
Nie jestem sama
wiem
przymykam oczy
i milczę
Twój cień pochyla się
nade mną
jak gwiazda
Nie jestem sama
wiem
Lili
Czasem trzeba przystanąć
objąć rękami głowę
zobaczyć
jak małe może być wielkim
dojrzeć dobro
w ciemnym chlebie na stole
i miłość
w lekkim dotyku dłoni
Czasem trzeba zapłakać
nad rozdeptaną biedronką
i pokochać ludzi tylko za to
że są
Czasem trzeba przystanąć...
Lilii, ten wiersz mnie powala. Jesteś bardzo wrażliwą, delikatną, uczuciową i bardzo bogatą duchowo osobą. Podziwiam twoją twórczość.
Szczęście wleciało oknem
zaspiewało, zatańczyło
zagrało radośnie
o szczęściu
potem uciekło
i nie dogoniłam go...
Nie zamknę wiecej okna
może powróci...
zaspiewało, zatańczyło
zagrało radośnie
o szczęściu
potem uciekło
i nie dogoniłam go...
Nie zamknę wiecej okna
może powróci...
Tak bardzo się bałam
rozdygotane serce
zapowiadało cos nowego
Dotknąłeś mojej ręki
powiedziałeś "chodź"
i roztopiłam się w twoich ramionach
jak kostka lodu
w promieniach
wschodzącego słońca
rozdygotane serce
zapowiadało cos nowego
Dotknąłeś mojej ręki
powiedziałeś "chodź"
i roztopiłam się w twoich ramionach
jak kostka lodu
w promieniach
wschodzącego słońca
Pozwól że złożę u Twych stóp
warkocz
pleciony z polnych róż
dopóki jeszcze kwitną
bo potem
będzie tylko żal
że wybrałeś szarość dnia
choć szczęście było
tak blisko
warkocz
pleciony z polnych róż
dopóki jeszcze kwitną
bo potem
będzie tylko żal
że wybrałeś szarość dnia
choć szczęście było
tak blisko