Okruchy życia

Prosty żal
a tak trudno odejść

Trudny wstyd
a tak prosto płakać

Mały strach
a nie da się obejść

Zwykła miłość
a serce chce skakać

...
a ty łzy moje pozbierasz
palące
jak najcenniejsze kamienie
na sznurku nadziei zawiesisz
wystawisz
na słońce
i zabłysną jutrem
...
z serca wyzbierasz ciernie
kłujące
wyciągniesz z duszy głębiny
zamienisz je w drobne perełki
wyrzucisz
na wiatr
i w ufność się zmienią
...
i uśmiech przywrócisz na twarzy
radosny
rozgrzejesz czułym dotknięciem
ocalisz go przed wiecznym lodem
otworzysz
ramiona
i wróci normalność
...