Okruchy życia

Lili ale Ty zakochana jest O Matko.

No i fajnie fajnie czuc motylki w brzuchu,zajefajny stan  

Nooo fajnie, 

Nie wiedziałam
że można zakochać się w deszczu
Lubię jego delikatne pocałunki
na twarzy
na dłoniach
na włosach
Lubię jego kojącą obecność
która zmywa ze mnie sentyment
do naiwnych sympatii
do ludzi

Poemat wieczności-mój ulubiony bo wieczna jest tylko miłość a wietrzna miłostka

Co w życiu swym osiągnęłam?
- nic wielkiego...
Co w życiu mym zrobiłam?
- nic dobrego...
Co pozostawię po sobie?
- wzgardę cichą może...
Co mogłam zrobić by przeżyć?
Powiedz Boże!

Czy ciepła myśl czyjaś mnie wróci
z ciemnej drogi?
Czy dłoń ktoś pomocną poda
w chwili trwogi?
Czy łza rozpaczy po mnie
zatańczy w czyimś oku?
Czy jest na świecie miejsce
gdzie dusza znajdzie spokój?
.................................
Gdy ziemi garść upadnie
z głuchym łoskotem
czy usta czyjeś wyszepczą -
wróć do nas z powrotem!?

Piekne..tworcze wielkie....z samego srodka serca..jak lzy kropelka szacun...

Lili kochana wrocisz z powrotem moze nie saniami a samolotem..wrocisz bo musisz bo w Tobie sila jest ktos kto Cie doglada zna twoje mysli z gory spoglada...nie jestes sama nigdy nie bylas od niego wlasnie plynie twa sila..dzis nieodkryta jutro na fali ty ja odnajdziesz i pojdziesz dalej...jest w tobie moc dzis ja w to wierze bo ufam szczerze..w Ciebie dzis wleje wiary kropelke ktora uczyni twe zycie rajem choc droga cierpka za tym obstaje.

Wyszłam po południu na ostatni w tym roku spacer. Nie był planowany bo i samo wolne było ekstra, ale mówią że najlepiej wychodzi to czego się nie planuje... Przewietrzyłam moje rozczochrane myśli, trochę je musiałam uporządkować bo po wcześniejszej rozmowie z moim szczęściem rozkleiłam się totalnie i przecież wcale nie chciało mi się płakać, ja tylko musiałam przepłukać oczy... Przeszłam się kawałek ulicą która prowadzi od "mojego" domu w stronę centrum i znalazłam się w miejscu w którym czas się zatrzymał... Zamiast samochodów do niektórych miejsc pasowały by mi stojące bryczki i konne powozy...               

Nie wiem Gdzie to jest ale zazdroszczę takie widoki to rzadkość. Pozdrawiam nowy Paweł :)

Badenia - Wirtembergia, okolice Karlsruhe........ 

Czy musisz mnie żegnać łzami
wyciśniętymi goryczą?
Czy nie starczy by między nami
zostało serca bicie?
********************************
Czy muszę cię żegnać szlochem,
zmęczonych płuc oddechem?
Czy nie starczy "kocham"
z ust rozwartych uśmiechem?
********************************
Czy musisz mnie żegnać łkaniem
rzewnym jak wiatru śpiew?
Czy nie starczy: kochanie
wrócisz tutaj, ja wiem...
********************************
Czy muszę cię żegnać w ogóle,
jak cygan swoją pieśń?
Przecież wrócisz, uściśniesz czule
nocą w spokojnym śnie...

Kiedy patrzę
przez brudną szybę okna
na padający za nią deszcz
łza wymyka się z mego oka
przypomina mi się
nasze rozstanie
A łza płynie coraz większa
i staje się deszczem...
i nie mogę już rozróżnić
które łzy są moje
a które deszczu...

W blasku mrocznych lamp
rozkrojony owoc twojego serca
pestki tkliwości świecą

Owalny jak moja miłość
której początkiem ziemia
srebrzy drobno
w tańczących włosach deszczu

Łagodnie więc
złotą szosą zajeżdżam
do gospody której na imię noc

i przychodzisz
w blasku mrocznych lamp świecący
pestki tkliwości
podajesz na talerzu

Posłuchaj szumu drzew
dzisiejszej nocy spadnie gwiazda
dla kogoś
może dla nas...
Słuchaj
przy pełni księżyca
można zrozumieć mowę drzew
************************************
A my stoimy razem
mój cień i twój cień
splecione rękami
jak drzewa na wietrze