Zawsze cos kosztem czegos.......tylko wybor do nas nalezy jesli jest takowy bo czasem majac wszystko nie zostanie nic........juz raz powtarzalam jak mantre trzeba wiedziec kiedy ze sceny zejsc niepokonanym.......i miec do czego ,kogo wracac bo granica jest bardzo cienka a tych lat nie odda nikt.......:disco:
Witaj nowa ...
kazda z nas nia kiedys byla od tej pory ciut przezyla..tobie zycze samej dobroci 
Też się staralam jakiś czas godzić, psychologicznie podchodzić do sprawy, dopóki nie poczulam, że jak tak dalej pojdzie, to sama będę psychologa potrzebować :-).Teraz nie zwracam na takie pierdoly uwagi i własciwie teraz nie muszę, bo jak moi synowie spostrzegli, że nie reaguję, to sobie radzą, bo muszą i to działa :)
Wyjeżdżalam do pracy zostawiając dzieci juz prawie dorosłe. Opieke nad nimi sprawował mąż . Pierwszy raz wyjechałam na długo taką prace podjęłam i nie była to opieka nad starszymi ludżmi. Uzgodniliśmy przed wyjazdem,że w tym bardzo trudnym dla mnie czasie nie będą mnie obarczać dodatkowo niusami z domu , bo nic nie poradzę a jeszcze mnie zdołuja. Kasa była potrzebna nam wszystkim w domu. Starszy syn zakochał sie szybko i jest z tą partnerką do dzisiaj. Młodszy "kozaczył" ale tato trzymał go mocno w garści. Wszyscy piorą , prasuja , gotują i sprzatają. Bieda* ich tego nauczyła. A małżeństwo nasze trwa dalej , dalej rozumiemy sie bez słow . Mąz jest dla mnie takim wsparciem psychicznym .Potrafi mnie wysłuchać, nigdy mi nie doradza , jest cierpliwy jak do tej pory. Wyjazdy nauczyły go podejmowac decyzje, bo przedtem bywało róznie , przewaznie ja to robiłam.Teraz ustalamy coś wstepnie a o detale dba moj mąż.
