równouprawnienie w wykonywanych zawodach, ale co do uposażenia to juz nie ma równouprawnienia.Ja jestem z zawodu leśnikiem i to typowo męski zawód.Gdyby nie oburznie rodziny,ze ciągle siedzę w lesie,była bym teraz leśnikiem emerytem napewno z szumiastym wąsem.A lesie i tak przebywam ile tylko mogę i mam czas.
.Termit zazdroszcze ja tez bym z lasu nie wychodzila piekna przyroda duzo drzew izieleni .....tam czuje sie taka spokojna ach duzo by pisac pozdrawiam
ach,spacery po lesie to nie to samo co żyć w symbiozie z nim obserwowac o bladym świcie ciągi słonek,albo w oparach mgły toki cietrzewi,siedzieć na ambonie i słuchać wilków jak się zwołują albo obserwować rykowiko jeleni.To ma się w sercu na całe życie i ja to mam.Jeśli ktoś posiedział w upalny dzień na ściułce w lesie i wdychał aromat rozgrzanego igliwia to zapamięta ten zapach i błogi nastrój, odpręzenie fizyczne i wróci tam.
Termit , Termit -coś Ty tym pięknym postem narobiła ! Poczułam się jakbym tam byla - króciutko- a po chwili szara a właściwie biała rzeczywistość -brrr .Znam las choć i tak zawsze jakoś zaskakuje.Dużo wędrowałam z plecakiem , jeszcze więcej jeżdziłam konno po leśnych szlakach .Spotykałam zwierzęta w ich naturalnym środowisku,gdyż konno można znacznie bardziej się zbliżyć , widziałam wilki , bobry ,płowej zwierzyny bez liku , drapieżne ptaki,nawet niezmiernie rzadkiego węża Eskulapa .W zakątku górskiej łąki znalazłam dzikie mieczyki-wcześniej nawet nie wiedziałam , że istnieją .A stare kapliczki - pozostałość po wysiedlonych łemkowskich wioskach-ktore tyle widziały !Kiedyś strzegły pól i dróg od złego- teraz las wszedł na dawne pola - może strzegą lasu ...No ale dosyć wspominania , wrócę tam bo tego mi zawsze potrzeba- ale dopiero wczesnym latem...
nie mogę o tym pisać a nawet myślęć bo czuje tęsknotę fizycznie,a to też boli.Mam taką swoją rzeczkę Pliszka się nazywa i nikt nie może mnie zrozumieć,że jadę tam 150 km,zeby posiedzieć nad nią.ach,wszystko w głowie się plącze i mąci.a wiecie,że okres gpdowy u zajęcy nazywa się parkoty.
Coś ekstra dla miłośniczek lasu.
I mnie po przeczytaniu powyższych wpisów dopadła tęsknota za lasem. Uwielbiam las o kazdej porze roku. Zawsze po powrocie do domu biorę moje psie szczęście, idziemy się szwendac po lesie, lakach,polach i polanach.
Termit, moja znajoma ukończyła ochronę srodowiska i pracowała jako strażnik leśny. Była jedyna kobietą w nadleśnictwie, która tam była zatrudniona.
