Co robicie z podopiecznymi gdy pada deszcz?

mam już dość tej gry a muszę czymś zająć podopieczna.Spacer dzisiaj odpada,a przed nami całe popołudnie.

w tytule miało być.... czy tylko w chińczyka gracie.

poczytać?tylko pierwsze zdanie,album zamyka na siłę,robótki nie jest w stanie stabilnie utrzymac nawet łyżki,obieranie warzyw-chirurgia urazowa - sofort.Malować nie chce,pisać też,a jak pada za chiny ludowe na dwór bo fryzura się rozleci. zostaje chińczyk raz do przodu raz do tyłu.A telewizor to tak wygląda: 2   22   222   2222 z szybkoscią kosmiczna,tez nie jestem w stanie coś oglądać i tak siedzimy i czekamy na lepsze czasy.

 Jak pracowałam w Austrii lekarz mojej podopiecznej załatwił mi pracę w ALTERSHEIM,pojechaliśmy zobaczyć jak to wygląda,oczywiście przestraszyłam sie i zrezygnowałam.M.in.byłam w sali telewizyjnej dla podopiecznych,duży telewizor,kilkanascie wózków i właczony nagrany na płytkę galop koni.Zainteresowanie ogromne nikt nawet nie odwrócił głowy jak weszliśmy.podziękowałam

A u mnie babcia ciagle chce rozwiazywac krzyzowki, juz mi one uszami wychodza, bo musze z nia je rozwiazywac bo sama to nie chce. Gry nie wchodza w gre, nudne dla niej. A na dworze to juz od paru lat nie byla, boi sie ludzi i siedzi w swoich 4 scianach. Ostatnio udalo sie mi ja na balkon wyciagnac, zeby posiedziala na swierzym powietrzu. Nudy straszne

To zeby nie siedziala przy stole i nie przysypiala to pozostaja krzyzowki. Gazet tez jej sie ostatnio nie chce czytac, patrzy sie w nie i zasypia.

Tyz prowda. Moja obecna podopieczna ma taka fiksacje, że rano i wieczorem myśli, że jest w szpitalu.Wtedy zwraca się do mnie per pani,albo siostro, nie zawraca mi głowy, jest uprzejma.W dzień ma ta świadomość, że jestem pomocą z Polski,to sprawa wygląda inaczej. Zaczyna wampirzyć,oczekuje że będę zawsze na jej zawołanie, mimo,że nic się nie dzieje,ot tak po prostu.Ciągle musze jej to z głowy wybijać.Jej rozrywka to telewizor,przegląda namiętnie nekrologi,w gry planszowe całe szczęście nie gra.Rozrywać  jej za bardzo nie mam zamiaru,bo właściwie rodzina powinna się tym zająć

A ja miałam podopieczną 82 letnią która miała przyjaciela 89 letniego Franca to było życie rano Franc robił zakupy zawsze bułeczki i wędlinka do wyboru, jak wstawałam rano to już kawa była zrobiona a para siedzia la po cichu przy stole,gdy pytałam co sie dzieje dlaczego tak cicho to dziadek mowiel nie chcielismy ciebie budzić.Obiady jedlismy co dzień w innej restauracji bo tu była dobra ryba,tam natomiast żeberka w innej watrobka itd.Dziadek miał problem z nogami ale oczywiście gdy zapytałam to się obruszał ok mowił.Jak jechalismy autem a dziadek za kierownicą to jak postawił nogę na gazie to Matko Boska włos na głowie stawał dęba a babka siedziała oczywiście obok i z mocno zaawansowanym Alzhaimerem mowiła prawa wolna.to były czasy!!!!!!!!