Eurosieroty

Witam, chciałabym poruszyć temat dotyczący tych opiekunek, które pozostawiają dzieci w Polsce. Może podzielcie się, jak radzicie sobie z tęsknota za nimi. Ja wyjeżdżam do Niemiec do pracy od 6 lat, ale przez 5 lat były to tylko wakacje. Dzięcia były mniejsze i mniej chyba świadome rozłąki jak teraz. Obecnie mają 8 i 9 lat, a ja zdecydowałam się na pracę w czasie ich roku szkolnego. Z  moja tęsknota za nimi mogę sobie jakoś poradzić,  ale dręczy mnie myśl, że  robię z nich eurosieroty, że będzie to rzutowac na ich rozwój emocjonalny. 

Dzięki za wsparcie. Dziwi mnie, że nikt się nie odezwał, kto jest w podobnej sytuacji, jak ja lub był. Jestem przekonana, że dużo opiekunek ma podobne zozterki jak ja.

Dzięki za wsparcie. Dziwi mnie, że nikt się nie odezwał, kto jest w podobnej sytuacji, jak ja lub był. Jestem przekonana, że dużo opiekunek ma podobne zozterki jak ja.

Dzięki za wsparcie. Dziwi mnie, że nikt się nie odezwał, kto jest w podobnej sytuacji, jak ja lub był. Jestem przekonana, że dużo opiekunek ma podobne zozterki jak ja.

Dziękuję.Chyba liczyłam na to, że ktoś mi napisze, że pomimo, że był często poza domem, udało mu się wychować szczęśliwego dzieci bez bagażu negatywnich emocji. Zawsze można uciszyć swoje wyrzuty sumienia i utrwalić swoje przekonanie, że decyzja o podjęciu prac za granicą była trafna. Dzięki jeszcze raz za słowa otuchy☺

Moje dzieci były dorosłe jak wyjechałam po raz pierwszy, ale miałam to sczęście że mąż nie był nigdy bezrobotny, dawaliśmy radę. Nikt Ci nie powie (nie ma prawa), że robisz dobrze lub źle. Dzieci z tzw. dobrych domów staczają się, a dzieci z tzw. patologii wychodzą na ludzi. Każdy musi sam ocenić co jest dobre, a co złe. Ja byłam 15 lat w domu (tak wyszło), dzieci miały ciepły dom, ale ZUS mi wyliczył 400zł emerytury. Jestem przed 50 to coś dorobię :-).Wszystko ma swoją cenę, ja nie żałuję niczego, czego i Tobie życzę.

Ja nigdy bym nie wyjechała mając małe dzieci,ktoś powie że może nie miał wyjścia,zawsze jest wyjście,dla mnie żadna babcia i ojciec nie zastąpi matki,pieniądze fakt takich nie zarobimy w Polsce,ale nie to jest najważniejsze jak niejednokrotnie mówimy.Ja mam dorosłego syna,i też bardzo tęsknie, pomimo że kontakt mamy prawie codziennie przez skype.Dla mnie moje zdrowie i dziecka jest ponad wszystko,a rozłąka to ślad na psychice.

Malinka,nie gniewaj się,ale jeśli tak mówisz to niewiele widziałaś.Są takie sytuacje w życiu ,kiedy naprawdę  wyjazd do pracy za granicę to jedyne rozsądne  wyjście.Wprawdzie zawsze można zostać prostytutką,zarabiac podobnie a nawet lepiej i codziennie wracać do dzieci ,ale różnica chyba jest?Mądre dzieci z czasem zrozumieją motyw matki,mimo że taka praca w rozłące rozstawi ślad po obu stronach.Życie nie jest ani łatwe ani przyjemne,kiedy nie ma co do garnka włozyć i trzeba wybierać pomiędzy opłaceniem czynszu a zakupem chleba.

Malinka,nie gniewaj się,ale jeśli tak mówisz to niewiele widziałaś.Są takie sytuacje w życiu ,kiedy naprawdę  wyjazd do pracy za granicę to jedyne rozsądne  wyjście.Wprawdzie zawsze można zostać prostytutką,zarabiac podobnie a nawet lepiej i codziennie wracać do dzieci ,ale różnica chyba jest?Mądre dzieci z czasem zrozumieją motyw matki,mimo że taka praca w rozłące rozstawi ślad po obu stronach.Życie nie jest ani łatwe ani przyjemne,kiedy nie ma co do garnka włozyć i trzeba wybierać pomiędzy opłaceniem czynszu a zakupem chleba.

Nie gniewam się, każdy ma swoje zdanie,ja tak mówię bo wiele widziałam i też wiele przeżyłam.Piszesz że zawsze można zostać prostytutką,no z tym się nie zgodzę nie każda ma predyspozycje do takiej pracy,zawsze to można zostać najwyżej panią od mopa.Ja wyjechałam pierwszy raz jak syn skończył 18 lat.I madrym dzieciom nie jest to obojętne jak zostają bez matki,to jest moje zdanie.