eurosierotki

Chciałam to dziś napisać w moim "Bubach'owym" pamiętniku, ale temat rozwinął się tutaj, wobec czego ustosunkuję się do tematu.
Młody w domu zdrowieje w trybie przyspieszonym, ale mój tato dostał wstecznej reakcji postresowej. Wiem, nie ma takiej choroby, ja to tak nazwałam na własny użytek. Chodzi o to że wylazło z niego wszystko co w sobie gniótł, ten strach o Juniora, panika po usłyszeniu pierwszej - na szczęście nietrafnej - diagnozy i całe późniejsze pieriepałki z pyskiem mojego eks włącznie. Nie dziś wprawdzie i nie jutro, ale kiedyś jeszcze zamierzam jechać do Niemiec, i mam nadzieję że nawet wkrótce. Żeby mieć spokój święty i nie osiwieć do reszty (pół głowy siwej mi wystarczy) pomyślałam żeby zabezpieczyć rodziców i chłopaków, sobie "kupując" przy tym odrobinę spokoju.
Na dziś byłam umówiona do notariusza w towarzystwie pani mediator z ośrodka rodzinnego. Panią poprosiłam pro forma, okazało się to dobrym pomysłem. Można było to przez sąd rodzinny, ale jakiś czas temu ja już z panią mediator miałam kontakt i umowę prawną dotyczącą innych przypałów z moim byłym, dlatego tak pomyślałam.
Notariusz sporządził oświadczenie w którym ja udzielam moim rodzicom pełnomocnictwa co do wszelkich działań dotyczących istotnych spraw dot. dzieci, związane przede wszystkim ze szkołą, leczeniem, podejmowaniem decyzji odnośnie ew. zabiegów (zabiegi i operacje ze wskazań życiowych i ratujące życie są traktowane oddzielnie, bez konieczności pozwoleń). Nakłada to pewne obowiązki na dziadków, dot. obowiązków dnia codziennego. Prawna odpowiedzialność spoczywa na mnie a ja udzielam WYŁĄCZNIE pełnomocnictwa.
Wszystko razem zatwierdziła pani mediator i uwierzytelniona kopia tego oświadczenia trafiła do akt sądowych pod moim nazwiskiem - do kompletu.
 
Po pierwsze - mój błąd i totalne niedopatrzenie że nie zrobiłam tego wcześniej. Dobrze że konsekwencje mojej niewiedzy nie bolały bardziej...
Po drugie - dokument taki nie może być "długoterminowy" - mój traci ważność z końcem 2014r i w razie konieczności będzie trzeba sporządzić nowy. Długoterminowe są tylko dot. oddania opieki, a i to zależnie od sytuacji rodziny (fakt pozbawienia lub ograniczenia praw ojca dziecka też ma znaczenie, mój były ma prawa, ale ja mam wykonanie).
Po trzecie - i najważniejsze - jak przyjdzie co do czego to i tak wszystko człowiek zostawia i goni do kraju do dziecka, nie patrząc czy ma opiekę ojca czy tylko dziadków... Sorki, nie człowiek... MATKA...

Oj,gdyby problemem było tylo przekazanie opieki prawnej to nie byłoby sprawy i tematu na forum.Jest to tamat szeroki i bardzo osobisty.Wyjezdzając i zostawiajac młodego człowieka burzy sie jego całe zycie mysle,że dorosłe też.Dobrze,że ja nie musiałam podejmowac takich decyzji.Dotyk matki jest najlepszym lekarstwem dla ciala i duszy dziecka i nie zastapi go najukochańsza babcia,ciocia czy inna osoba.To jest najwieksza bolączka naszych wyjazdów.Kazda z nas może sie wyzalić jak tęskni a cóz maja zrobic dzieci ? całe niezrozumienie sytuacji przemienia sie czesto w gniew,niesubordynację,upór i etc.Myślę,że większe współczucie nalezy się pozostawionym dzieciom w dobrych nawet warunkach jak nam praca na cieżkiej Stelli.

chyba tesknota i ten bol zwiazany z rozlaka jest jednakowy po obu stronach tj.matki i dzieci.

Owszem, ale my niejedną burzę już pzreszłyśmy, i mamy inną motywację do rozłąki a aplegra zostaje postawiona przed faktem dokonanym często nie do końca rozumiejąc sytuację, i tak jak pisze mleczko, to dzieciaczków najbardziej żal.. dlatego ja w którymś z wątków tak uporczywie pisałam, że dla mnie sztela bez internetu jest nie-re-al-na bo potrzebuję choć namiastkę bliskości jaką mogę dać dzieciom.

Co przypadek to inny. U mnie był już szpital, policja, pediatra i ten papier im wszystkim w zupełności wystarczył. Zadnych spotkań nie było, wywiadów itp. Może mam po prostu szczęście w nieszczęściu, Ehh

tyle,ze nieraz  internet jest sprawa nierealna tutaj w de...a tak w ogole to okreslenie eurosieroty...jakos dla mnie to niefajnie brzmi..patologia vtraci..

chyba tesknota i ten bol zwiazany z rozlaka jest jednakowy po obu stronach tj.matki i dzieci.

Oj,gdyby problemem było tylo przekazanie opieki prawnej to nie byłoby sprawy i tematu na forum.Jest to tamat szeroki i bardzo osobisty.Wyjezdzając i zostawiajac młodego człowieka burzy sie jego całe zycie mysle,że dorosłe też.Dobrze,że ja nie musiałam podejmowac takich decyzji.Dotyk matki jest najlepszym lekarstwem dla ciala i duszy dziecka i nie zastapi go najukochańsza babcia,ciocia czy inna osoba.To jest najwieksza bolączka naszych wyjazdów.Kazda z nas może sie wyzalić jak tęskni a cóz maja zrobic dzieci ? całe niezrozumienie sytuacji przemienia sie czesto w gniew,niesubordynację,upór i etc.Myślę,że większe współczucie nalezy się pozostawionym dzieciom w dobrych nawet warunkach jak nam praca na cieżkiej Stelli.