cherrybomb -Ty się nie obrażaj ,sama temat zaczęłaś-nikt Ci tu krzywdy zrobić nie chce:) Właściwie dobrze ,że naswietliłaś troszke swoją sytuacje rodzinną -wynika z niej ,że jestes mały twardziel:) i sobie poradzisz:) Szkoda ,że nie możesz np. zmieniac sie z mamą tak byłoby najbezpieczniej chyba na początek.Choć nadal uważam ,że pomysł zau pair na sam początek nie jest wcale taki zły:)Trzymaj się "maluchu"a my za Ciebie kciuki potrzymamy:)
Jejku ta debata na temat mojej odporności psychicznej to już lekka przesada. Może nie przeżyłam tego co większość z Pań ale swoje doświadczenia mam i to nie te dobre. Żeby wyjaśnić tę sytuacje napiszę trochę o tym, chociaż to moje sprawy prywatne.
Od 15 roku życia musiałam się już wychowywać praktycznie sama. Moja mama wyjechała a ojciec nas zostawił, więc zostałam z bratem alkoholikiem sama w domu. Nie dość że alkoholik to jeszcze chory psychicznie. Znęcał się nade mną fizycznie i psychicznie (do tej pory psychicznie). Nie mogę liczyć na niczyją pomoc, wiec jestem zdana sama na siebie. Widziałam już śmierć człowieka, i choroby i dużo innych przykrych rzeczy. A to tylko 1/100 z tego co mnie w moim krótkim życiu spotkało. Pomimo to dalej szłam przed siebie z myślą, że kiedyś zacznę normalne życie i teraz właśnie nadszedł ten moment, w którym chce coś zmienić...
Teraz same Panie mogą zadecydować czy się nadaję czy też nie :)
Żeby nie było żadnych nieporozumień nie pochodzę z rodziny patologicznej i nie mieszkam na "melinie"
