Moje doswiadczenia po 15 latach opieki

Pani Tamaro zgadzam sie z Panią co do uciazliwosci tej pracy. Nie jestem bajkopisarką. Byla taka pani w biurze jednej z firm, którą tak nazywałyśmy, bo jej opis oferty, nijak nie pasowal do  rzeczywistosci z którą trzeba bylo sie zmierzyc. 
Za pierwsze zlecenie dostalam wyplate w zlotowkach po najnizszym kursie Euro, a koszty podrozy we wlasnym zakresie. To mnie zmobilizowalo do nauki jezyka ( prawie cala wyplata poszla na intensywny kurs niemieckiego). 
Wiedzialam, ze od tego zalezy ile bede mogla wymagac. I przy podpisywaniu kolejnych umow bardzo stanowczo artykulowalam swoje wymagania. Ale tez wymagalam od siebie.
Czasem w pedzie za kasą nie zauwazamy ile rzeczy tracimy. Warto sie czasem zatrzymac i zastanowic... 
Czy mi sie to udało? Na pewno mozna bylo lepiej...
Zapraszam Pania serdecznie na mojego bloga. Oprocz spraw przyziemnych, ale bardzo istotnych będę pisać też o tej jasnej stronie zycia, która w pędzie czasem nam umyka?

Gratuluje takiej postawy, ja niestety po 10 latach pracy w tej branży zazwyczaj już teraz tylko kieruje się celem zarobkowym.Owszem nie powiem: jak Pdp.czy Rodzina są ok, to ja również.Wtedy na pewno przyjemniej się pracuje i żyje pod wspólnym dachem.Ale to są zadkie przypadki, bo nasze narodowości dzieli odmienna mentalność. Również do tego dochodzi wszechobecna drożyzna ( roszczeniowość tych ludzi). Rozmawiam z wieloma Opiekunkami i jest coraz to gorzej, nie mówiąc o tym że do opieki sa coraz to cięższe przypadki.Na miejsce w dobrym Heimie się długo czeka.Szpitale opiekują tylko rokujące przypadki(inaczej paliative to Hospicjum lub własny dom:decyzja chorego czy jego bliskich). W większości nastawienie Pdp.jest takie, że ja płacę i tylko to się liczy.Kiedys jak zaczynałam to tak..owszem było inne podejście( znając język nie miałam problemu z dostaniem lepszej szteli i kasa też była niezła).Było malo Haimow (nie tyle aż Ambulante Pflege).Teraz każdy pracuje pod presją.Np.tu do mojego Pdp.pezychodza przed południem Pflege(on juz zdazy się sam w 50% ogarnąć) ale czynności medyczne wiadomo.Ja mogę po nich ogarnąć, wiele tego nie mam. Natomiast jest takie niemowione(ona się nie napracuje).Zarobki stają w miejscu,albo sa niskie. Trzeba się m.in.podporządkować do Menu Pdp(bo teuer),por posiłków, trybu życia(a tu  ten to jak u 40latka).Nie wiem czy bym nie wolała zacząć od 7.30 a mieć swój czas od 20.Czlowiek nie może za bardzo nic powiedzieć.Dla mnie to nie praca, a służba.I kasa, ktora zarabiamy jest nieadekwatna do tego co tracimy.A wszystko bo sorry"łoja" z nas firmy.Zadna pancia z biura nie przyjedzie na skoczka, czemu?..bo by z płaczem uciekła po 3dniach.Ja odliczam $ i dni, a gdy trafię na naprawdę dobrego Pdp.to chętnie będę negocjować warunki dobre dla mnie, wtedy powiem że bardzo lubię swoją pracę.W głębi serca wierzę że taki/ka się kiedyś znajdzie.Wszystkim z :serce: tego zycze

Trafiłam 3razy i to były super zlecenia( już tych osób nie ma na ziemi!).Zależy kto ma jakie wymagania, bo ja mam dość spore.Za to swiadcze dobrą opiekę :chaplin:

Ja też świadczę dobrą opiekę ?
Przynajmniej tak mi się wydaje ?

A mnie się nie wydaje,jestem pewna,że w miejscach do których trafiam,wykonuję bardzo dobrą pracę:-). Wymagania też mam,ale nie jestem roszczeniowa,nie muszę mieć luksusowych warunków socjalnych. Nie każdy dom ,do którego przyjeżdżamy ,to dom bogaty i luksusowy. Cenię sobie luksus pracy - to,kiedy sama jestem z niej zadowolona,kiedy rodzina,jeśli jest,współpracuje i gdzie rozumieją,jaka jest rola opiekunki. Prawie zawsze tak mam. Co nie znaczy,że w każdym miejscu bym sobie poradziła. Moje wymagania dotyczą głównie fizycznego stanu osoby,którą mam się opiekować. 

A mnie się nie wydaje,jestem pewna,że w miejscach do których trafiam,wykonuję bardzo dobrą pracę:-). Wymagania też mam,ale nie jestem roszczeniowa,nie muszę mieć luksusowych warunków socjalnych. Nie każdy dom ,do którego przyjeżdżamy ,to dom bogaty i luksusowy. Cenię sobie luksus pracy - to,kiedy sama jestem z niej zadowolona,kiedy rodzina,jeśli jest,współpracuje i gdzie rozumieją,jaka jest rola opiekunki. Prawie zawsze tak mam. Co nie znaczy,że w każdym miejscu bym sobie poradziła. Moje wymagania dotyczą głównie fizycznego stanu osoby,którą mam się opiekować. 

Wybacz Gusiu, ale na takie warunki jaki Ty obecnie masz, to ja się nie piszę ?
Nie jestem roszczeniowa, ale dbam o swój komfort fizyczny i psychiczny jak nigdy dotąd ?
Naszą pracę oceniają inni, wiadomo, że każdy się stara jak może, a przynajmniej powinien, ale różnie to bywa z tą oceną. 
Nie trzeba daleko szukać, bo wystarczy poczytać forum. Zadowolonych że zleceń garstka, większość z ciągłymi problemami i pewnie oni też uważają się za dobrych opiekunów. 
W czym tkwi problem, nie wiem, ale kiedyś słyszałam bardzo mądrą wypowiedź, dotyczyło, to spraw damsko - męskich, ale w kontekście wykonywanej pracy też moim zdaniem ma zastosowanie.
Chodzi o to, że jak z jedyny partnerem Ci się nie ułoży to można to uznać za normalne, jak z drugim coś nie wyjdzie, to tak może być nie z Twojej winy, ale jak już z kolejnymi są problemy, to powinno się na poważnie zastanowić nad samym sobą :-)

Gusiu masz w 100 % racje .Masz też szczęście, że trafiasz do ludzi . Do ludzi :-) Ktoś kto ma  niską samoocenę cierpi  .Trzeba być otwartym a nie zazdrosnym o wszystko człowiekiem .Tak trzymaj :-)
 

Dziękuję :serce:. Tak,prawidłowo odgadłaś,trafiam do ludzi :-). Czasem bogatych,nawet bardzo,czasem do takich,którzy nie z chytrości ale z konieczności oglądają każde euro,zanim je wydadzą. I w jednych i w drugich widzę człowieka ,bo oni we mnie też go widzą. Najwięcej "serca na dłoni"doświadczyłam kilka lat temu,w najskromniejszym ,finansowo,domu samotnej seniorki,w Badenii Wittenbergi. Schorowana,zaawansowany parkinson,nadpobudliwa,początki demencji,nieduża,filigranowa Marianka, a wielki człowiek o wielkim sercu. Aż chciało się tam dla niej być. W całej mojej "karierze" raz tylko nie dotrwałam do końca zlecenia i nie chciałam wracać.