Można jej pomóc w tym sensie , żeby odeszła bez bólu i lęku. Od tego są własnie paliatywni. Przy wspolpracy z lekarzem są w stanie dopasować leki, które nie będą mialy wplywu na przedlużenie życia, ale ulzą chorej. Nadzieja w kuzynkach, ktore moze będą w stanie ogarnąć temat, bo dziadek może i już nie jest w jakimś stopniu zdolny podejmować decyzji. Nie wiadomo ile babci zostalo na tym swiecie a i z paliatywnymi przyszla opiekunka będzie miała lżej. Bo nie ma Dusiu co owijać w bawełnę. Masz tam dramat, a babcia gehennę. Sytuacja niedopuszczalna , bo np drgawki niezależnie od przyczyny można zlikwidowac lekami . Do tego słuzy Bedarfmedikation, podobnie z bolem. Może aby babci ulżyc trzeba będzie podpiąc kroplówkę nawadniającą. Ktos to musi zrobic-od tego jest paliatyw. Od trudnych rozmów w rodziną też. I oby ktos tam poszedł po rozum do głowy i sie o to zatroszczyl, bo to nie jest kwestia pieniędzy. Kasa chorych pokrywa koszty.
Powitajki przy kawie 73
. Gdyby tak moja zmienniczka na miejsce Dusi czy Luke trafiła, to nie wiem, czy na drugi dzień nie zawinęłaby się . Nie może się już doczekać środy kiedy ją zmienię. Ostatnio skarży się do mnie, jaka to "nasza"babka wredna,złośliwa,jaka chora i upierdliwa,bo opowiada to samo każdego dnia. Martwi się o mnie, jak sobie poradzę, bo tam jest masakra i sama siebie podziwia, że jakoś ciągnie to wszystko i nie uciekła. Cóż, pocieszam ją, że jak nie dam rady to nie będę siedziała do końca zlecenia. Chwalę ją, motywuję, bo co innego mogę zrobić? Tyle że z tego co opowiada wynika, że niewiele się zmieniło od mojego wyjazdu ,zwyczajna demencja, wiadomo że będzie postępowała,lepiej nie będzie. W porównaniu z tym co opisują Dusia i Luke, "moja "babcia to aniołek 
. Zobaczymy jak będzie, nie ma co gdybać za wczasu . Najwyżej więcej tam nie pojadę. Bardzo mi przykro, że borykacie się z takimi problemami. Dusiu, Ty już odliczasz godziny do wyjazdu. Bardzo mocno trzymam kciuki żebyś w końcu trafiła na jakieś naprawdę dobre miejsce. Podobnie Tobie, Luke. Nie mów że "ogólnie jest fajnie ", bo fajnie nie jest-jesteś do dziadka a dokucza Ci babka . Szkoda Waszego zdrowia. Jesteście doświadczonymi opiekunami, na pewno firmy znajdą Wam miejsca, do których będzie się Wam chciało wracać
Dzień dobry, dopiero wróciłam do domu a wyjechałam o 8ej. Uff, w końcu. Szwy zdjęte,żadne nitki nie ciągną na łopatce i nie wyłażą przez sweterek. Odrosty na głowie nie straszą, włosy skrócone dość mocno. Za długie już były, końcówki suche i coś mi ostatnio coraz więcej włosów na szczotce zostawało ☹. Cięcie spore,ale da się gumką w kucyk ściągnąć. Obiad zjadłam na mieście, teraz raczę się herbatką i sobie Was podczytuję. No,niełatwo niektórzy mają :-(. Gdyby tak moja zmienniczka na miejsce Dusi czy Luke trafiła, to nie wiem, czy na drugi dzień nie zawinęłaby się . Nie może się już doczekać środy kiedy ją zmienię. Ostatnio skarży się do mnie, jaka to "nasza"babka wredna,złośliwa,jaka chora i upierdliwa,bo opowiada to samo każdego dnia. Martwi się o mnie, jak sobie poradzę, bo tam jest masakra i sama siebie podziwia, że jakoś ciągnie to wszystko i nie uciekła. Cóż, pocieszam ją, że jak nie dam rady to nie będę siedziała do końca zlecenia. Chwalę ją, motywuję, bo co innego mogę zrobić? Tyle że z tego co opowiada wynika, że niewiele się zmieniło od mojego wyjazdu ,zwyczajna demencja, wiadomo że będzie postępowała,lepiej nie będzie. W porównaniu z tym co opisują Dusia i Luke, "moja "babcia to aniołek :lol1:. Zobaczymy jak będzie, nie ma co gdybać za wczasu . Najwyżej więcej tam nie pojadę. Bardzo mi przykro, że borykacie się z takimi problemami. Dusiu, Ty już odliczasz godziny do wyjazdu. Bardzo mocno trzymam kciuki żebyś w końcu trafiła na jakieś naprawdę dobre miejsce. Podobnie Tobie, Luke. Nie mów że "ogólnie jest fajnie ", bo fajnie nie jest-jesteś do dziadka a dokucza Ci babka :-(. Szkoda Waszego zdrowia. Jesteście doświadczonymi opiekunami, na pewno firmy znajdą Wam miejsca, do których będzie się Wam chciało wracać:aniolki:
Dzien dobry, jeszcze mam pół godz przerwy na lunch. Tak sobie czytam i się zastanawiam, czy porwalabym się z motyką na słońce, tym bardziej jeśli skórka nie jest warta za wyprawkę. W sumie nie muszę tego robić. Z pewnością nie, nawet jako osoba doświadczona, zwłaszcza jako osoba doświadczona. Ciało ludzkie ma swoje ograniczenia, istnieje coś takiego jak kodeks pracy ( po coś pewnie powstał ), a o ile się pracy nie boje, to bardzo ważny dla mnie jest wypoczynek i komfort pracy. Fizyczny jak i psychiczny. Nigdy nie byłam typem zadowalaczki, tak, że z pracy aby się sprawdzić wyrosłam już na praktykach, podobnie znoszenie pokrzykiwan i mobbingu ze strony upierdliwych, ale sprawnych na umysle pdp, czy ich malżonków-było i jest dalekie od mojej świadomości. Powód to trzasniecia drzwiami może to nie jest w każdym wypadku, ale mnie by bylo szkoda czasu mitrężyć, gdy tej roboty jest przecież od groma. Nigdy mi się nie zdarzylo aby ktoś sobie pozwalał się na mnie wyżywać. Owszem, bylo, że ten, czy tamta nabierali rozpędu, ale milkli w pół słowa. Wystarczył jasny komunikat z mojej strony. I wyrażny. Nie miałam ani jedniutkiego wyrzuta sumienia.
On już nagłośnił do agencji że ona kiedyś podpisał ten papier żeby jej nie ratować i jej życzeniem jest odejść naturalnie. Jakby chciał jej ulżyć to by jej ulżył a nie wydzierał się na mnie że ona nie śpi w nocy. On popristu znęca się i nad nią i nad opiekunkami.
Kiedy właśnie ulżenie umierającemu w cierpieniu nie jest tożsame z terapią uporczywą. W żadnym wypadku. Tam u Ciebie powstała cała masa zaniedban, bo dziadek nie radzil sobie z sytuacją . A Patientenverfugung jest rozsądnym dokumentem sporządzonym w literze prawa i nie dopuszcza takiej powolnej eutanazji w domu. Takie coś jest równoznaczne z opuszczeniem pacjenta. Mam nadzieję ,że dojdą z tym do ładu.
Tutaj babcia mi nic nie winna. Cierpi i to mnie boli że taki dtan i bandyta jej nie ulży. Jeśli nawet brak by p bólowe czy kroplówki to trochę by jej to pomogło. On jest takim wampirem energetycznym który mści się na innych że został praktycznie sam jak palec ale nawet mi go nie szkoda.
Nie dojdą . Nikt się tutaj niczym nie interesuje. Nic nie zrobiły zwykle Pfkege bo popristu nie ma z kim tu rozmawiać nic nie zrobiła agencja i nikt więcej się tutaj mieszał nie będzie. Dziad i kawał cholery.
Wiem , że trudno przebic się przez mur interesownosci i znieczulicy-w tym wypadku nie tylko dziadka, ale takie praktyki w koncu się mszczą.
Kiedy właśnie ulżenie umierającemu w cierpieniu nie jest tożsame z terapią uporczywą. W żadnym wypadku. Tam u Ciebie powstała cała masa zaniedban, bo dziadek nie radzil sobie z sytuacją . A Patientenverfugung jest rozsądnym dokumentem sporządzonym w literze prawa i nie dopuszcza takiej powolnej eutanazji w domu. Takie coś jest równoznaczne z opuszczeniem pacjenta. Mam nadzieję ,że dojdą z tym do ładu.
Takie umywanie rąk, znane mi jest jako typowo niemieckie, ale widzę, że robi się coraz gorzej. Dla czyjegoś zysku i wygody poszkodowane są te najsłabsze ogniwa jak człowiek chory i opiekunka. Bo twoje miejsce nie jest miejscem z non-stop rozmowną demencją, ale ciężką pracą przy osobie w stanie już terminalnym, gdzie dziadek , ktory powinien pomóc-przeszkadza. No i koordynator niemiecki na to miejsce szykuje już następną. Bez skrupułów, bo w hospicjach przy umierających pracują grupy ludzi i nie jest to też najłatwiejsza praca. Jedni w spiączce, drugich boli, inni wymiotują, jeszcze inni są pobudzeni. Z takim chorym nie porozmawiasz, bo cierpi. Nie zakomunikuje co mu jest, ale personel ma wsparcie w kolegach i koleżankach, wolontariuszach i kryzysowe sytuacje są łagodzone. Ty jestes tam sama.
Wiem , że trudno przebic się przez mur interesownosci i znieczulicy-w tym wypadku nie tylko dziadka, ale takie praktyki w koncu się mszczą.
Dziwna jest tam sytuacja. Ani lekarz domowy ani Pflegedienst nie reagują?
Dokładnie, przecież to już nie średniowiecze. I na tyranów mają sposoby. Pflege w porozumieniu z lekarzem zgłasza w takich wypadkach się do sądu, aby ustanowic prawnego opiekuna i podjąc własciwe kroki.
Moj paliatywny pdp nie miał zespołu paliatywnego . Ryłko rodzinny ustalał morfinę i krople wyciszające. Nie które bóle nie były realne. Pan Ernst trochę walczył bólem , do pewnego momentu. Potem zwiększyli mu morfinę . U niego ktoś zawsze był . Wtedy był spokojniejszy.
Takie umywanie rąk, znane mi jest jako typowo niemieckie, ale widzę, że robi się coraz gorzej. Dla czyjegoś zysku i wygody poszkodowane są te najsłabsze ogniwa jak człowiek chory i opiekunka. Bo twoje miejsce nie jest miejscem z non-stop rozmowną demencją, ale ciężką pracą przy osobie w stanie już terminalnym, gdzie dziadek , ktory powinien pomóc-przeszkadza. No i koordynator niemiecki na to miejsce szykuje już następną. Bez skrupułów, bo w hospicjach przy umierających pracują grupy ludzi i nie jest to też najłatwiejsza praca. Jedni w spiączce, drugich boli, inni wymiotują, jeszcze inni są pobudzeni. Z takim chorym nie porozmawiasz, bo cierpi. Nie zakomunikuje co mu jest, ale personel ma wsparcie w kolegach i koleżankach, wolontariuszach i kryzysowe sytuacje są łagodzone. Ty jestes tam sama.
Wiem , że trudno przebic się przez mur interesownosci i znieczulicy-w tym wypadku nie tylko dziadka, ale takie praktyki w koncu się mszczą.
Dziwna jest tam sytuacja. Ani lekarz domowy ani Pflegedienst nie reagują?
A co do Pflege nie mają z kim rozmawiać każda kończy się tym że on mówi róbcie swoje i do widzenia. Jezu Chryste jak można być tak nieczułym na cierpienie swojej żony ? Oby i on cierpiał tak jak ona.