Może to nie sentencja, lecz opowiastka, a właściwie napisany życiorys Harpagona ze "Skąpca".
"Nazywam się Harpagon. Jestem 60-letnim, schorowanym starcem.
Od śmierci żony wszyscy odwrócili się odemnie. Jak każdy człowiek staram się zarabiać (nędzne grosze....) aby wyżywić darmozjadów mieszkających w moim domu. Z zawodu jestem lichwiarzem. Posiadam służbę,kucharza i konie, na tej podstawie wszyscy twierdzą że kąpię się w gotówce.
W rzeczywistości jednak, jestem bardzo ubogim człowiekiem, a po mimo tego muszę mieć zawsze oczy dookoła głowy, aby mnie nie obrabowano. Jestem ojcem dwójki wyrodnych niewdzięczników, którzy w każdym spojrzeniu życzą mi śmierci. Moja córka Eliza-"złe zielsko", postanowiłem wydać ją za mąż za pierwszego który weźmie ją bez posagu. Stwierdziłem, że nie warto płacić dla niej ostatnich pieniędzy. Kleant- mój lekkoduszny syn...Jemu w głowie tylko moje pieniądze. Hazardzista, który tylko czeka, żeby zakopać mnie w grobie, położyć łapy na majątku i przegrać go w karty. Jeżeli wszyscy młodzi ludzie postępują tak jak on, nie dbając o swój majątek (tzn. nie oszczędzając), to świat chyli sie ku upadkowi!
Aby poprawić swój stan finansowy postanowiłem ożenić się z Marianną mieszkającą w sąsiedztwie. Jednak jej drobny posag, jest jedynie małą kroplą w morzu potrzeb, abym w przyszłości nie zbankrutował.
Życie mnie nauczyło, że ludzie są chciwi i pazerni, dlatego nikomu nie ufam. Zwierza się jedynie samemu sobie...chociaż od pewnego czasu nie jestem przekonany do siebie...Właściwie nawet sobie już nie mogę ufać". :-))))
Bo naprawdę,dziwny jest ten swiat...
Wychodź wychodź
