Wielkanoc w DE

Święcenie pokarmów jest tutaj wogóle nieznane. Święci się natomiast ogień ze świecy paschalnej, który zabiera się do domu.
Wielki Piątek to dzień bez postu. Odbywają się wieczorne nabożeństwa, po których spożywany jest w kościele symboliczny posiłek - woda, chleb i wino.
Sobota jest normalnym dniem.
W Niedzielę Wielkanocną dzieci szukają "zajączka", co jest podobne do naszych zwyczajów.
Nieznany jest śmigus-dyngus, natomiast organizowany jest tzw. Osterfeuer - wspólne palenie wielkiego ogniska, m.in. z choinek bożonarodzeniowych i wszystkich suchych roślin z ogrodów.

Święcenie pokarmów jest tutaj wogóle nieznane. Święci się natomiast ogień ze świecy paschalnej, który zabiera się do domu.
Wielki Piątek to dzień bez postu. Odbywają się wieczorne nabożeństwa, po których spożywany jest w kościele symboliczny posiłek - woda, chleb i wino.
Sobota jest normalnym dniem.
W Niedzielę Wielkanocną dzieci szukają "zajączka", co jest podobne do naszych zwyczajów.
Nieznany jest śmigus-dyngus, natomiast organizowany jest tzw. Osterfeuer - wspólne palenie wielkiego ogniska, m.in. z choinek bożonarodzeniowych i wszystkich suchych roślin z ogrodów.

Nie chcę się tu wymądrzac ale wydaje mi się, że Misiek miał na myśli ewangelików.
Dokładnie tak mi opisała Święta i zwyczaje wielkanocne moja pdp, która jest ewangeliczką.
Coraz więcej zwyczajów anglosaskich przejmujemy my, Polacy. Szukanie zajączka już parę lat temu zrobiło się popularne w centralnej Polsce i sprawia to dzieciom wielką frajdę....Ale śmigus dyngus nie mniejszą....:-)

Miśku, o jakim landzie Niemiec się wypowiadasz?
W Bawarii (okolice Monachium), święci się pokarmy w koszyczku przystrojonym tak, jak u nas i, oprócz chrzanu i soli, wkłada się te same rzeczy. Święcenie odbywa się w niedzielę.
W Wielki Piątek się pości, więc jest obowiązkowo ryba na obiad, ale ilość i smak w ogóle mało postny ;). Nigdy nie byłam aż tak obżarta pyszną rybą, jak w Wielki Piątek i Popielec :D. Wielki Piatek jest świętem w Bawarii.
U mnie, na południu Polski, nikt nigdy "zajączka" nie szukał i oby tak pozostało :). Nie jest to więc podobne do "naszych" zwyczajów, o ile "nasze, znaczy polskie :).

Miśku, o jakim landzie Niemiec się wypowiadasz?
W Bawarii (okolice Monachium), święci się pokarmy w koszyczku przystrojonym tak, jak u nas i, oprócz chrzanu i soli, wkłada się te same rzeczy. Święcenie odbywa się w niedzielę.
W Wielki Piątek się pości, więc jest obowiązkowo ryba na obiad, ale ilość i smak w ogóle mało postny ;). Nigdy nie byłam aż tak obżarta pyszną rybą, jak w Wielki Piątek i Popielec :D. Wielki Piatek jest świętem w Bawarii.
U mnie, na południu Polski, nikt nigdy "zajączka" nie szukał i oby tak pozostało :). Nie jest to więc podobne do "naszych" zwyczajów, o ile "nasze, znaczy polskie :).

Nie chcę się tu wymądrzac ale wydaje mi się, że Misiek miał na myśli ewangelików.
Dokładnie tak mi opisała Święta i zwyczaje wielkanocne moja pdp, która jest ewangeliczką.
Coraz więcej zwyczajów anglosaskich przejmujemy my, Polacy. Szukanie zajączka już parę lat temu zrobiło się popularne w centralnej Polsce i sprawia to dzieciom wielką frajdę....Ale śmigus dyngus nie mniejszą....:-)

Nie chcę się tu wymądrzac ale wydaje mi się, że Misiek miał na myśli ewangelików.
Dokładnie tak mi opisała Święta i zwyczaje wielkanocne moja pdp, która jest ewangeliczką.
Coraz więcej zwyczajów anglosaskich przejmujemy my, Polacy. Szukanie zajączka już parę lat temu zrobiło się popularne w centralnej Polsce i sprawia to dzieciom wielką frajdę....Ale śmigus dyngus nie mniejszą....:-)

No wiecie co,urodziłam się i mieszkam w Polsce od ponad 40-tu lat i nie wiedziałam o takich tradycjach...Mazowsze jest jednak "sztywne" co do tradycji.

Dzięki Ci Ewuś za te " parę lat temu ":buziaki1:...Zajączek przynosił prezenty ( drobne upominki , więcej łakocie ) PARĘ  LAT TEMU  (:lol3: ) dla mnie i mojego rodzeństwa . Tradycję przekazał nam Tato , bo on już jako małe pacholę miała za zadanie odszukać zajączkowych prezentów . Zajączek przestał przynosić prezenty mojemu Tacie , kiedy miał 9 lat , czyli w roku 1930 . Stało się tak dlatego , że podejrzał jak moja Babcia chowała " po dziurach " zajączkowe prezenty i Tata dumny jak paw powiedział " he , he ....nie ma żadnego zajączka co prezenty roznosi , bo widziałem mamo jak je chowałaś " ....Następnego dnia , po światecznym śniadaniu dzieciaki domowe i przyjezdne szukały prezentów , starsi nakierowywali na miejsca , gdzie schowane były . Tylko mój Tato nie mógł odnaleźć swojego " zajączka " .....Babcia na boku szepnęła mu do ucha : " Stasiek , ty to nie szukaj ....przecież nie wierzysz w zajączka " ....My  , znając wspomnienia naszego Ojca woleliśmy wierzyć w zajączka , bo do niego przestał przychodzić na zawsze . 
 Tradycję tą stosowało się przeważnie do czasu , do kiedy " najmłodszy w rodzinie " wierzył w to , że smakołyki , jakieś tam pierdółki typu kredki , chusteczki do nosa przynosi zajączek ..... Najmłodsza z rodzeństwa byłam . Dość długo grałam głupa :smiech2:....i tak mi niestety zostało do dziś z tym rżnięciem głupa :placze1:

Zalewajki też nie znasz :lol3:

No wiecie co,urodziłam się i mieszkam w Polsce od ponad 40-tu lat i nie wiedziałam o takich tradycjach...Mazowsze jest jednak "sztywne" co do tradycji.