Otrzymałem dzisiaj oficjalne zaproszenie na Komunię św. Wnuczki mojej Pdp. Tym bardziej dumny jestem, (chyba w pracy tak nadęty jeszcze nigdy nie byłem), ponieważ moje Imię widnieje na zaproszeniu i kopercie obok Imienia mojej Pdp.
Moje Imię a nie "przyjaciela" Pdp., co wcale takie oczywiste wcześniej nie było. :tanczy::pomponiara:
Knorrku....Tylko nie pęknij z tej dumy.......:-)
))Otrzymałem dzisiaj oficjalne zaproszenie na Komunię św. Wnuczki mojej Pdp. Tym bardziej dumny jestem, (chyba w pracy tak nadęty jeszcze nigdy nie byłem), ponieważ moje Imię widnieje na zaproszeniu i kopercie obok Imienia mojej Pdp.
Moje Imię a nie "przyjaciela" Pdp., co wcale takie oczywiste wcześniej nie było. :tanczy::pomponiara:
Ewa, do jutra mi przejdzie, ale póki co - mnie trzyma :-)))
I już wiem jedno, to moje ostatnie miejsce pracy w charakterze opiekuna.
Ewa, do jutra mi przejdzie, ale póki co - mnie trzyma :-)))
I już wiem jedno, to moje ostatnie miejsce pracy w charakterze opiekuna.
Ostatnie ? .....Prosisz ją o rekę , czy co ?:lol3:
O kurde......Wesele będzie.....???:-)
Zmieniasz branżę czy robisz pass.....????
Ostatnie ? .....Prosisz ją o rekę , czy co ?:lol3:
To nie dla mnie robota jest. Za bardzo przykładam się do wypełniania obowiązków chyba. Polubiłem to zajęcie i zauważam, że zaciera mi się różnica pomiędzy pracą a jakąś pasją. Tutaj obiecalem, dotrzymam danego słowa, bo co mówię, tak robię.
Ale tak, zrobię pass.
Czyli co, zaciera Ci się granica między Tobą, Twoją prywatnością, za bardzo jesteś zaangażowany, czy po prostu zmęczony? Pytam, bo brzmi to interesująco. Czy może mocno chcesz poprawić byt PDP, a to ściera się z rzeczywistością?
Wybacz, że pytam, jeśli to zbyt prywatne - nie odpowiadaj.
Przypuszczam, że chyba zbytnio angażuję się w tę pracę. Zależy mi na tym, aby.......tak, trafnie to określiłaś, na różne sposoby poprawić samopoczucie starszego człowieka.
I jeśli to mi się udaje, to czuję się wówczas lepiej, czyli zadowolony.
Jakoś trudno pogodzić mi się z tym, że życie się kończy. Gdyby tylko byłoby to możliwe, odjąłbym lat każdemu, kogo jesień życia dotyka.
Trudno mi także zaakceptować tu w De tę różnicę w mentalności, w myśleniu i postrzeganiu osób starszych przez tych nieco młodszych .
To nie dla mnie robota jest. Za bardzo przykładam się do wypełniania obowiązków chyba. Polubiłem to zajęcie i zauważam, że zaciera mi się różnica pomiędzy pracą a jakąś pasją. Tutaj obiecalem, dotrzymam danego słowa, bo co mówię, tak robię.
Ale tak, zrobię pass.
Taaaa, masz rację, moje samopoczucie też jest co nieco uzależnione od tego, na ile mogę wpłynąć na poprawę życia PDP. Ale chyba udaje mi sie na razie aż tak bardzo się od tego nie uzależniać. Tłumaczę sobie, że nie mam wpływu na wszystko, na to, że czas płynie i to nie tylko dla pacjenta. Wiem, że pewnych barier nie dam rady przeskoczyć, że duża część rodzin pacjenów skupia się na czymś całkiem innym, niż pomoc ich rodzicom. to akurat jestem w stanie zaakceptować i zrozumieć. Jakoś nie jestem bojowniczką, w miejsca, gdzie czuję się zdecydowanie źle - nie wracam. Tu, gdzie teraz jestem, jeśli wrócę, to zdecydowanie na krótszy pobyt. Miejsce nie jest męczące ani fizycznie, ani psychicznie, ale nie to nie jest to, albo jestem za długo.
Idę spać, jutro w południe zmienniczka przyjedzie. Jeszcze jedna noc na kanapie i w drogę!
)))Kochany Knorku, sory że trochę z innej beczki, to teraz idziesz na kurs chińskiego tak jak pisałeś ? To życzę dużo cierpliwości i jak będziesz tu zaglądał jak już wyjedziesz do Chin z Maliną to pisz po naszemu. :upup:
))
