02 grudnia 2016 20:50 / 13 osobom podoba się ten post
Co prawda wieczór już,i temat nie ten-ale przywitać się chciałam pięknie ze Wszystkimi.
Właściwie,to nie wiem,w jakim temacie powinnam pisać,bo niby na wyjeżdzie jestem,a jednak mam tutaj swoje miejsce na ziemi-wiec może teraz w domu jestem?
Przyznam się,że ostatnio niezbyt często na Forum zaglądam.Powodu sama nie znam.Priorytety mi się pozmieniały jakoś.
Ale jak już tu zaglądnę,to zaczynam od listu gończego,bo tam najszybciej dowiedzieć się mogę,kto opuścił Forum i za kim tęsknicie i ogólnie wywnioskować,co się dzieje.
Niestety,śledzenie wszystkich tematów w poszukiwaniu informacji na temat-przerasta moje siły.
Ja odpowiedzialna osoba jestem,i nawet podczytując po kryjomu,jeśli ktoś mnie wywołuje-po prostu nie umiem nie odpowiedzieć.A dzisiaj wyczytałam,że Elfinka pyta m.in.gdzie i ja jestem.No i nie potrafie tego zignorować-więc -po waszemu-wyłażę z krzaków.
Mam dzisiaj zwariowany dzień-po niemiecku nazywa się to,że zjadłam klowna na śniadanie.Śmieszy mnie byle co.I tak od rana.Śmieję się sama do siebie,śmieję się z niczego,czuję się dobrze,lekko-czyzby to szczęście do mnie pukało?
Może tak być,bo w niedalekiej perspektywie świąteczny wyjazd ,w przemiłym towarzystwie kogoś,komu się podobam z moimi wadami.Naturalnie jest to wyjazd służbowy,ale to przecież nie znaczy,że czucie się kobietą jest zabronione.
Wracając do śmiechu,który mna dzisiaj zawładnął-powiedziałam szefowej swojej,że chyba należy mi się ubranko służbowe-wszak pomocą domową jestem.A szefowa natychmiast wyszukała odpowiednia stronke w internecie i pokazała mi oficjalne stroje służbowe niemieckich pomocy domowych-dość frywolne,że tak powiem.Naturalnie wybrałam jeden,ale zażyczyłam sobie do niego kaloszki.Potrzebne mi czasami w pracy.
Jest wesoło.
Tym bardziej,że już czuje koniec roku,a tym samym zwieksza się moja nadzieja,że zniknie całe tegoroczne zło,że Nowy Rok przyniesie tylko dobre zmiany.Wierzę w to głęboko.Tak będzie.Musi tak być.Zaklinam rzeczywistość?=być może,ale czymże jest życie bez nadziei i wiary?
Marzyć jeszcze się nie osmielam,bo ktoś tam w górze zawsze z moich marzeń się smieje.
Poza tym odkryłam dzisiaj,że o tzw.rzut beretem-czyli w odległości 30 km mam swoją daawno nie widziana znajomą.Mieszka tu od lat,ale zawsze było nam za daleko.A odkryłyśmy to obie,bo przypadkiem padły nazwyzwy naszych miejscowości.I już się obie cieszymy na rychłe spotkanie,bo alo ona do mnie-albo ja do niej-mam tu do dyspozycji samochód.I wolne.
Czy to nie są zapowiedzie dobrych zmian?-Są,jak dla mnie są,bo wypatruję ich już od dawna,niemal jak kania dżdżu.
A zbliżające się Świeta-poczytałam-pięknie o nich piszecie.Kiedyś i moje takie były.Ale to czas miniony.I powiem Wam,że już od dawna chciałam skosztować świat innych,wyjazdowych,zwariowanych,innych.
Te takie będą.Z innymi ludżmi co prawda,ale pozytywne myslenie włączę i będzie dobrze.
Zreszta od lat pracuje na wyjeżdzie,gościem w domu bywałam raczej niż domownikiem,więc nie żal mi tradycji.Otwieram się na nowe,co wcale nie znaczy gorsze-inne po prostu.Sama jestem,wiec żal jakby mniejszy za minionym.
Życie to chwila.Uczę się-a raczej postanowiłam sobie-uczyć się każdą z danych mi chwil wykorzystać i przezyć resztę życia bez żalu,że coś mnie ominęło,że mogłam więcej.
I cieszę się,że jeszcze mnie na takie myślenie stać,że nie stetryczałam do końca,że jeszcze czasami zielono mi.
To tyle.Wywołana do odpowiedzi-stawiłam się.Moze nieco przynudzam,ale co tam-gościem rzadkim tu jestem-nadzieje mam,że wybaczycie i zrozumiecie.
Gdybym się więcej w tym roku nie odezwała,życze Wam wszystkim tego,byscie umieli czerpać z życia to,co najlepsze.Nie raz,nie dwa padało tu stwierdzenie,że nie wolno zapominać o sobie.I tego Wam(nam)wszystkim życzę.
), śledzić kursy, prognozy i wymieniając w odpowiednim czasie 
. Ja tak ostrożnie, ale jest ryzyko, jest zabawa 
. Do hazardu mi daleko 
.
