Humorki i złośliwości podopiecznej

Ja zauważyłam, że sporym problemem jest również zagospodarowanie czasu wolnego, którego w nadmiarze ma osoba chora. Często nie wie, co ma ze sobą zrobić, nudzi jej się ,wypoczęta , wyspana, żadnych obowiązków i wtedy zaczynają się schody. Frustracje. Najlepiej gdyby mieli animatora ,który organizowałby im każdą wolną chwilę, często z takiego założenia wychodzą, że to opiekunka powinna im nadskakiwać i wymyślać coraz to nowe zadania. A zwłaszcza jak PDP nie jest jeszcze taki starowieńki, że tylko patrzy ,żeby kimnąć. Moi ostatni panowie PDPieczni wyszukiwali sobie gdzie by tu jeszcze zadzwonić, do rodziny i znajomych ,do aptek popytać profilaktycznie o leki, książka tel była często w użyciu:) A na przyjście Pflege albo poczty to czekają jak na wydarzenie. Moim zdaniem więcej powinno być wyjść do klubów seniora, świetlić itp. Nie wiem, czy oni zakładają, że opiekunka załatwi temat..... ale jest to często problem.

Masz spora racji.Jednak oni ( Pdp) to tylko w domu tacy "towarzyscy".No nie wszyscy ale wiekszosc. Z wyjsciami do domu seniora,czy innego miejsca publicznego to juz bywa roznie.Troszke sie wstydza swoich chorob,troszke obawiaja sie kontaktow z innymi seniorami.Taka mentalnosc niemiecka.Moze udalo ci sie zaobserwowac,ze wiekszosc nie utrzymuje kontaktow towarzyskich ( takich do jakich my jestesmy przyzwyczajeni) z sasiadami.Nie ma zaproszen na kawe,czy odwiedzin.Rozmowy przez telefon czy plot wystarcza.:-)

Nasze polskie dziadki to chociaż do kościoła latają, a tu pełno ateistów , że nawet czasem to żałuję , bo chociaż pochodziłabym sobie na te  msze z nimi , w ramach rozrywki, a to nawet tego nie ma :/   to już nawet to zesłanie do klasztoru porównać nie można :palka:  
Nic tylko się pochlastać ;) 

Ja zauważyłam, że sporym problemem jest również zagospodarowanie czasu wolnego, którego w nadmiarze ma osoba chora. Często nie wie, co ma ze sobą zrobić, nudzi jej się ,wypoczęta , wyspana, żadnych obowiązków i wtedy zaczynają się schody. Frustracje. Najlepiej gdyby mieli animatora ,który organizowałby im każdą wolną chwilę, często z takiego założenia wychodzą, że to opiekunka powinna im nadskakiwać i wymyślać coraz to nowe zadania. A zwłaszcza jak PDP nie jest jeszcze taki starowieńki, że tylko patrzy ,żeby kimnąć. Moi ostatni panowie PDPieczni wyszukiwali sobie gdzie by tu jeszcze zadzwonić, do rodziny i znajomych ,do aptek popytać profilaktycznie o leki, książka tel była często w użyciu:) A na przyjście Pflege albo poczty to czekają jak na wydarzenie. Moim zdaniem więcej powinno być wyjść do klubów seniora, świetlić itp. Nie wiem, czy oni zakładają, że opiekunka załatwi temat..... ale jest to często problem.

Masz  rację  ja mam pdp  bya lekarz. Zero  kontaktu ze znajomymi , żadnych  telef. odwiedzin , przyjaciół. Żyje we własnym swiecie trudno ją  wyciągnąc na spacer  czasami mala  rundka  spaceru w ogrodzie.

To przypadłość wielu starych ludzi ,nie tylko w D.Jeśli nie znajdą sobie wystarczajaco wcześnie jakiejs odskoczni w codziennym życiu,zajęcia na miarę wieku i sił stają się "poduszkowcami"-cały dzień w oknie, albo w TV,albo w fotelu patrząc przed siebie i rozmyślając.Mam na mysli zdrowych na umyśle,bo demencyjni to zupełnie inna bajka. Wynika to także z szeroko pojętej samotności.Dzieci czy wnuki zajęte swoim życiem,sąsiadki albo chorsze od nich albo poumierały albo własnie czyms zajęte.Zobaczcie ile starszych ludzi "włóczy" sie bez celu po marketach,czasem nawet trafi się ,że nas zaczepią ,zagadają,tak sobie ,byle z kims zamienic chociaż parę słów.Człowiek jest stworzeniem stadnym,nie lubi samotności i nie wie jak się w niej odnaleźć ,zwłaszcza stary,czuje się zepchnięty na margines,niepotrzebny,nieważny.Kiedys babcia czy dziadek to był rodzinny autorytet a dziś co tam on wie....Inna sprawa,że niewiele jest "pomysłów" na przyjemna starość,w D to jeszcze jako tako ,ale w PL w zasadzie nie ma.Jak senior ma pieska to chociaz z nim wyjdzie z innym seniorem o pieskach pogada,jak ma kotka to przynajmniej jemy rano mówi dzień dobry a jak nic to rozmawia z TV albo wydzwania po rodzinie i znajomych jeszcze zyjących.Nie udała sie ta starośc Matce Naturze ,oj nie udała:(

Moim zdaniem w Pl ludzie żyją jednak bardziej towarzysko, nawet starsi wydaje mi się,że szukają tego towarzystwa, z sąsiadami dookoła się rozmawia, czy w sklepie, czy właśnie chociażby po mszy, nie raz nawet ludzie zaczepiają się,żeby pogadać , poopowiadać jak leci,jak zdrówko jak dzieci :)
A tu patrzę na tego swojego pdp - 67 l, nie głupi chłop, cały świat zwiedził- bo pilotem był (nie bombowca ;), miał pasje lubił sport a ter sam nie potrafi zająć się czymś....  czeka na  tel  i irytuje się .   Wydaje mi się, że w D też nie ma zbyt wielu alternatyw dla starszych czy schorowanych. Lepiej już jak pdp żyje w świecie swojej choroby niż świadomie siedzi i się wk...ia. bo mu tak przyszło żyć a nie bardzo umie a już tym bardziej nie chce. 

Ale wiecie co ,przeraziłam się jak usłyszałam dziś od jednej z opiekunek, że od czasu do czasu PDPieczna wymaga żeby robić jej dobrze ręką lub wibratorem. W szoku byłam, czego to te Szwaby nie wymyślą. Wystraszyłam się jak dziecko, żeby mnie to nie spotkało. brrrr :blee:

:-) wymaga ????? a to dobre :-) 

Orim ,przecież to w ogóle nie powinno mieć miejsca, wg mnie to jest wielkie nadużycie  niezgodne z prawem i nie powinno być takich zleceń helołłłł

Ale wiecie co ,przeraziłam się jak usłyszałam dziś od jednej z opiekunek, że od czasu do czasu PDPieczna wymaga żeby robić jej dobrze ręką lub wibratorem. W szoku byłam, czego to te Szwaby nie wymyślą. Wystraszyłam się jak dziecko, żeby mnie to nie spotkało. brrrr :blee: