Witajcie mile kolezanki... gdyby kogos zainteresowaly zmagania corki z mama chora na AL... to podaje czesc blogu i link do niego... Nie podpielam sie pod blogi opiekunek, poniewaz to nie ja jestem autorka...
Od 26 maja Mama rozrabia jak pijany zając pod górkę.
Na początku myślałam, że to pod wpływem telefonów i odwiedzin Rodziny, bo Mama zawsze tak reagowała (tzn. była pobudzona po i przed wizytami, w którymś momencie przestałam Ją uprzedzać o wizytach Rodziny aby nie wywoływać reakcji łańcuszkowej to pomagało o tyle że przed była spokojna).
Gdy przywieźli łóżko szpitalne cieszyłam się jak dziecko bo już nie musiałam myśleć o upadkach, połamaniu kości i rozbiciu głowy!Hm jak zwykle niestety życie uporało się z moją radością.
Mama znalazła sposób na wydostawanie się z łóżka!(łóżko ma boczne zabezpieczenia ale to nic nie znaczy dla Mamy!)
Hm, dawaliśmy Mamie dodatkowo lecytynę w płynie (3 razy dziennie) poprawia pamięć chyba podświadomie człowiek chwyta się brzytwy dosłownie.Pewnie myślałam że Mama wróci do stanu z przed maja 2009 że przynajmniej będzie bardziej świadoma ha no i masz babo placek!
Jedzenie warzyw, owoców dobrej wędliny, ryb i mięsa zastępowanie ziemniaków ryżem i pochodnymi, surówki z otrębami (to po to by nie było zaparć) to wszystko spowodowało że Mama jest doskonałego zdrowia fizycznego, napoje dla obłożnie chorych postawiły Ją dosłownie na nogi. Teraz korci mnie żeby poprosić tę lekarkę z przychodni co twierdziła że to stan agonalny.
Z jednej strony ucieszyło mnie gdy zobaczyłam że Mama sama wstała wtedy w nocy, ale z drugiej mało zawału nie dostałam bo uświadomiłam sobie że gdyby spadłą no to głowa rozbita na mur beton!
Od tamtej nocy już tak jest na stałe i na zmianę w dzień jest w miarę spokojna ale noce to horror dla mnie!
w dzień gdy zaśnie na fotelu to układam Ją do łóżka podnoszę zabezpieczenia żeby nie wypadłą a Ona wychodzi jakby nigdy nic. Doszło do tego, że obiadu nie mogłam zrobić bo Mama ubiera się i chce wyjść (drzwi wejściowe mają zmienione zamki, ale balkon nie jest na klucz więc rzucałam wszystko i uspokajałam Mamę,)
Moja intuicja zaczęła szwankować nie potrafię już przewidzieć co się stanie kiedy i jak.
Mama jest jak dziecko z ADHD pięć minut zajmują ją różnymi układankami a później abarot to samo. Odkryłam że teraz najlepszym zajęciem jest prucie -Mama wyciąga nitki ze wszystkiego
co się da? Nie wiem czemu wbiłam sobie do głowy że dam radę, że ogarnę to wszystko!!
Z wtorku na środę w nocy załamałam się bo to zmęczenie -tyle czasu bez dnia wolnego bez normalnie przespanej nocy, bez normalnego posiłku( jem albo z samego rana albo późnym wieczorem bo wszystko jeździ mi po przełyku przez incydenty łazienkowe - łóżkowe) jak ja robię zakupy czy idę z psem to wszystko w biegu z duszą na ramieniu
Hm, wstyd się przyznać ale w nocy po prostu po którymś razie Maminych ucieczek z łóżka zwyczajnie przywiązałam Ją!!!! Płakałam przez resztę nocy zamiast położyć się spać
- nawet te ataki przerażenia u Mamy nie dały mi tak w kość jak ta sytuacja musiała za ręce przywiązać do ramy łóżka!
Nie mogę się uspokoić do tej pory - kiedyś widziałam człowieka przywiązanego pasami do łóżka w szpitalu wtedy pomyślałam że na pewno są leprze sposoby -teraz sama własnymi rękoma to zrobiłam!!Wezwałam lekarza prowadzącego Mamę w przychodni rodzinnej.Wczoraj była Pani doktor, wycofała następny lek na nadciśnienie, cukrzycę i dała lek na uspokojenie dla Mamy!
Dziś nocka była przespana jednym ciurkiem przez Mamę. Ja natomiast dostałam propozycje umieszczenia Mamy w Tworkach na zasadzie kilku dni odpoczynku.Pani doktor podała mi z kim rozmawiać żeby Mamę tam umieścić na kilka dni bo ja muszę odpocząć!
Musze pomyśleć o sobie, tylko jak mam do cholery jasnej to zrobić!!!
Jak teraz mam myśleć o sobie po tym wszystkim?
Mam wrażenie że ta noc w której przywiązałam Mamę do ramy łóżka była moim poddaniem się
Kiedyś powiedziałam że Opiekunowie pomagają przejść ostatnią drogę Alzheimer owcą że walczą o godną śmierć dla Nich. Hm czy słowo godność w tej sytuacji w ogóle ma jakieś znaczenie!!
Mama nie rozumie tych wszystkich niebezpieczeństw, dziecko gdy dobrze wytłumaczy się to rozumie nawet małe a Mama nie!
Hm, jak mogę teraz odpocząć po tym wszystkim pewnie że skorzystam z okazji ale nie wiem czy uda mi się odpocząć.
Tyle czasu zajmuję się Mamą wbrew wszystkiemu i wszystkim uświadomiłam sobie że jestem cholerną idealistką, i dosłownie nawiedzonym człowiekiem.Na siłę chcę innych uświadomić o potrzebach tych Ludzi (nie tylko z AL.) ale tak naprawdę po co przecież nikt tego serio nie traktuje bo każdy przy zdrowych zmysłach wie o tym że jest moment kiedy trzeba dać sobie spokój. Jeśli tego się nie zrobi no to tak właśnie jest jak ze mną -zderzenie z szarą rzeczywistością
Jeśli mogę w ogóle co kol wiek innym doradzić to pamiętajcie Czytelnicy nigdy nie róbcie sami wszystkiego trzeba zachować dystans! Mi niestety to się nie udało za długo i za głęboko w tym tkwię. Mama ani razu nie miała zapalenia płuc, oskrzeli nawet zwykłego przeziębienia tylko zżera Ją żywcem Alzheimer.
Szczęście mówi wytrzymaj jeszcze trochę jest źle ale gorzej nie będzie no tak (ja na to) no tak....
Ale On ma pracę a ja nie On wychodzi swobodnie, wyłącza się (odcina od tego) a ja nie potrafię bo ja na co dzień patrzę jak człowiek umiera jak zmienia Jej się charakter, jak coraz bardziej widać tylko pierwotne odruchy!
Na miłość boską jak teraz mam odpoczywać!
autor: Joannap 05:45
http://alzheimer-egzamin-z-zycia.blogspot.de/
