Nasze małe i duże sukcesy

Ja się zastanawiam....jeśli dziewczyny dużo zarabiałyście, a nie miałyście czasu...teraz go macie...ale to nie jest wasz czas, tylko czas spędzony tak naprawdę w więzieniu i w oddaleniu od rodziny.Ja mimo wszystko gdybym tyle samo zarabiała w PL, zostałabym w Polsce.No chyba,że swojej pracy nie lubiłyście.Ja lubiłam niestety.

Witam wszystkich serdecznie,
chcę się podzielić moją radością (małym-dużym sukcesem). Wczoraj zdawałam państwowy egzamin z opiekuna medycznego, część praktyczna. Było ciężko tj. emocjonalnie, ale udała się -Yes, Yes, Yes.... Okropnie wszyscy byliśmy zestresowani (nastraszeni), ponieważ w ubiegłym semestrze na 24 osoby zdające zdało tylko 4. To była jakaś masakra. Tym razem komisja egzaminacyjna była inna i w innym miejscu, a egzamin przebiegał też inaczej. Jednak emocji było co nie miara. Egzamin trwał 2,5, było 3 zadania. Ja miałam jedną wtopne na początku i myślałam, że to koniec. Przy tej całej maskaradzie zaczełam wymieniać pamopersa bez rękawiczek - błąd kardynalny. No ale jakieś błedy były dopuszczone.Wszystko należało wykonac książkowo, także musieliśmy sie mocno spinać. Z tego co wiem to zdali prawie wszyscy (parę osób jest niepewnych). Także chura...
Jutro jeszcze część teoretyczna i mam nadzieję, że uzykam kwalifikacje na opiekuna medycznego.

No a dzisiaj jestem już po egzaminie teoretycznym. Ten egzamin to już luzik. 40 pytań z przedmiotów zawodowych, 4 warianty odpowiedzi, 1 odpowiedż właściwa do zaznaczenia. Pytania raczej proste, aczkolwiek niektóre podchwytliwe, no i niektóre odpowiedzi trudno było wybrać. Aby zdać egzamin to należy zaznaczyć prawidołowo co najmniej 20 odpowiedzi. Chociaż wynik będzie pod koniec lutego, to jestem spokojna. Urzędowe świadectwo kwalifikacyjne zawodu opiekuna medycznego otrzymamy po oficjalnym ogłoszeniu wyników państwowych egzaminów. 
Nauka z dziedziny medycyny i opieki przez ten ostatni rok, bardzo mnie wciągnęło. Zaangażowałam się w to z przyjemnością. Cieszę się, że chociaż tak późno, ale udało mi sie chociaż liznąć wiedzy z medycyny i pielęgniarstwa, która jest moim niespełnionym marzeniem zawodowym. No a ponadto zdobyłam nowy zawód i może jeszcze  w życiu mi  się to przyda.....

No a dzisiaj jestem już po egzaminie teoretycznym. Ten egzamin to już luzik. 40 pytań z przedmiotów zawodowych, 4 warianty odpowiedzi, 1 odpowiedż właściwa do zaznaczenia. Pytania raczej proste, aczkolwiek niektóre podchwytliwe, no i niektóre odpowiedzi trudno było wybrać. Aby zdać egzamin to należy zaznaczyć prawidołowo co najmniej 20 odpowiedzi. Chociaż wynik będzie pod koniec lutego, to jestem spokojna. Urzędowe świadectwo kwalifikacyjne zawodu opiekuna medycznego otrzymamy po oficjalnym ogłoszeniu wyników państwowych egzaminów. 
Nauka z dziedziny medycyny i opieki przez ten ostatni rok, bardzo mnie wciągnęło. Zaangażowałam się w to z przyjemnością. Cieszę się, że chociaż tak późno, ale udało mi sie chociaż liznąć wiedzy z medycyny i pielęgniarstwa, która jest moim niespełnionym marzeniem zawodowym. No a ponadto zdobyłam nowy zawód i może jeszcze  w życiu mi  się to przyda.....

Po 10 latach takiej harówy każdy by wysiadł i psychicznie i fizycznie.Możesz mi wierzyć albo nie,ale jeszcze ze dwa miesiące pracy tam i chyba bym zwariowała. W Polsce też nie miałam czasu na życie prywatne czy rodzinne bo ciągle pracowałam.Tu wiem,że po kilku tygodniach wracam i żyję pełnią życia.W Polsce pierwszy urlop wzięłam po 5 latach pracy i pojechałam na 18 dni do Egiptu.
Z perspektywy czasu jednak mimo wszystko wolę tę pracę.

Ja się zastanawiam....jeśli dziewczyny dużo zarabiałyście, a nie miałyście czasu...teraz go macie...ale to nie jest wasz czas, tylko czas spędzony tak naprawdę w więzieniu i w oddaleniu od rodziny.Ja mimo wszystko gdybym tyle samo zarabiała w PL, zostałabym w Polsce.No chyba,że swojej pracy nie lubiłyście.Ja lubiłam niestety.

Mądre słowa, to nie jest nasz czas! Ja wyjechałam ,żeby trochę zdystansem spojrzeć na swoje życie, potem kredyt, raty, proza życia, może jeszcze tylko na to zarobię, istnieje jakaś niewidzialna granica , ktorej nie powinno się przekroczyć.
Potem będzie jeszcze trudniej.
Niedawno przeczytałam książkę --11 jedenaście minut-- w sumie nic ciekawego-- przeżycia osoby trudniącej się najstarszym zawodem świata-- dlaczego wybrała tę profesję-- rozważa kiedy może odejść z zawodu-- jak zarobi na farmę- więc rok-- pokusa- jeszcze rok- odłoży na koncie-- ale wie-- że jak po roku nie "odejdzie" ciagle będzie miał ajeszcze jakis cel.
Porównalam to z moją pracą-- pisze moją , żeby nikt nie poczul sie urazony-- opiekunka=kurtyzana,  chodzi mi tylko o trudność zakończenia.
Większe pieniądze-- ale jakim kosztem-- jakie wyrzeczenia? Warto?

O rany,gdybym ja mogła jeszcze raz przezyć swoje zycie,nie bałabym się ruszyć w świat.
Zawsze ciągnęło mnie gdzieś w dal,ale zostałam w domu-tak wyszło.
A jeśli chodzi o ten rodzaj zajecia(opieka),to też nieco inaczej pokierowałabym tą cześcia mojego zycia.
Teraz już musi być tak jak jest.A ile jeszcze to potrwa?Tego nie wiem.Zakładałam,ze do osiagniecia wieku emerytalnego,ale rząd zaserwował mi konieczność dłuższej pracy,bo zmienił się wiek emerytalny.
Nie wiem jak wy,ale ja po tych latach pracy tutaj,nawet cieszę się,że wyjeżdżam,że odcinam się od tego,co w PL,w domu.W DE żyje mi się łatwiej,pieniadz ma inna wartość... wiecie,jak to jest?A potem następuje zjazd do domu,i znowu człowiek się cieszy,że będzie żył własnym życiem,że dookoło ludzie będą mowić po polsku,że będę czuć się u siebie,jako pełnowartosciowa jednostka.
I tak to się przeplata.Ale łuski z oczu opadły mi dawno-żeby skończyć z wyjazdami.trzeba wyznaczyć sobie cel,osiągnać go i nie wyznaczać nowych,bo inaczej wpada się w spirale uzależnienia-a,jeszce na to zarobię,jeszcze to kupie,jeszce...i jeszcze...-i tak do momentu,az będziemy zbyt stare,zbyt chore.