Ha ha,przytomność umysłu straciłaś całkowicie przez te czyste buciki:)Ja bym zapytała pana rycerza, kto zacz:):)I moja Zosiu,kto to do auta wsiada z obcym panem?O,Ty nierozsądna,nu nu nu
A teraz kilka słów o facecie.
Jak go ujrzałam, to pierwsza myśl co jest, z Hollywood się urwał czy z jakiegoś plakatu ? Wysoki, tak z 190 , wiek trudny do określenia ale około 50, włosy ciemne ale mocno szpakowate. Ubrany w garnitur chyba od Armatniego i te buty ! Cholerka, na ulicach błoto a on ma nieskazitelnie czyste buty. Ta myśl o butach zaczęła mnie prześladować. A ja poczułam się jak sierotka Marysia. Zwykle wyszczekana nagle zapomniałam języka w genie. I tylko z zaschniętego gardła potrafiłam wydobyć jakieś głupie dźwięki nazywane półsłówkami. I ciągle ta myśl uczepiona jak przysłowiowy rzek o tych czystych butach. A ten gość chyba jasnowidz jakiś od razu zorientował się co jest nie tak ze mną. I zaczyna, że wie że jestem zdenerwowana, że rozumie, itd. Przejął na szczęście inicjatywę w rozmowie. I przeprasza, ze do mnie dzwonił, ze mogę to odbierać jak narzucanie się czy też chęć ingerencji w moje prywatne sprawy. I że kontakt ze mną otrzymał od kancelarii takiej a takiej, gdzie oczywiście byłam kiedyś zostawiając swoje dane ale o tym zupełnie zapomniałam. No i najważniejsze, że zainteresował go mój przypadek. Cholera, pomyślałam sobie, ciekawy przypadek jak jakaś nieznana choroba. No i pytanie, czy zgodzę się żeby występować w moim imieniu i spróbować wyjaśnić moją sprawę. A ja zdobywał się na odwagę i oznajmiam wprost ,że nie stać mnie na adwokata i ze właściwie to już przebolałam sprawę. A ten na to, ze oferuje swoją pomoc całkowicie bezpłatnie oczywiście nie obiecując sukcesu. A co mi tam, myślę sobie. Przecież nic nie stracę i zgadzam się. Na to mój rycerz wyciąga z teczki gotowe papiery i daje do przeczytania tłumacząc jednocześnie który papier do czego. A ja wciąż zafascynowana jego osobą praktycznie nie wiem co podpisuje. I ta natrętna myśl o lśniących butach. A jak jeszcze dodam, że mówił do mnie takim aksamitnym głosem tłumacząc wszystko jak dziecku, to ja bym mu nie tylko wszystko podpisała. I jeszcze jeden epizod podczas spotkania, po którym zbaraniałam. W trakcie rozmowy (chyba jego monologu raczej), podchodzi kelner i przepraszając mnie, zwraca się do tego "mojego" faceta cichutko go o czymś informując. A ten w odpowiedzi też prawie szeptem ale jednak ja słyszę na to: " proszę przeprosić pana posła ale jestem zbyt zajęty żeby móc poświęcić mu czas". No to zbaraniałam do reszty. Kim do diabła jest? Ale przecież nie zapytań. Na koniec rozmowy ponieważ pora dość późna, proponuje ze mnie odwodzie do domu. Uprzedzając moje myśli, ze nie muszę się go obawiać. Ale jeśli odmowie, to on to doskonale zrozumie. No to i na to się zgadzam. A w głowie mętlik zupełny. Jakiś cholerny książę chce się zająć sierotką Marysią? No to wstajemy od stolika, a kelner zamiast rachunku, tylko dziękuje Panu juz nawet nie pamiętam za co. Mój szejk prowadzi mnie do samochodu, elegancko otwiera drzwi i zaprasza. O kurcze. Nawet nie pamiętam marki auta ale nigdy przedtem czymś takim nie jechałam. Mój facet odpala silnik ale przedtem uprzedza, że zablokują się drzwi ale że to auto tak ma. Dobrze ze uprzedził ale i tak poczułam się nieswojo. Po drodze opowiadał chyba o niczym bo nic nie pamiętam. Co mi wtedy chodziło po głowie też nie bardzo pamiętam. Może zadziałał ten jego głos albo zapach juz sama nie wiem. W każdym razie poczułam się nagle bezpieczna i wielce zadowolona z jego bliskiej obecności. Podróż nie trwała długo , podjechaliśmy pod mój adres a ja nie wiedziałam jak się zachować. Wydukałam wreszcie zaproszenie do siebie do mieszkania na kawę nie wiedząc czy to dobrze robię. I co na to mój rycerz. Znowu jakby czytał w moich myślach, że dziękuje, że może nie czułabym się zręcznie z obcym facetem w domu i że może jeszcze będziemy mieli okazję do spotkania. Wyszedł z samochodu, otworzył moje drzwi i pod prowadził do wejścia, po czym pożegnał się grzecznie życząc dobrej nocki. Uciekłam szybko do siebie zadowolona ze juz po wszystkim z jednej strony, a z drugiej ze chciałabym przebywać w jego towarzystwie dłużej. Takie rozdwojenie jaźni. W każdym razie nie spalam nocą ani minuty. Nie chcę opisywać o czym marzyłam , domyślcie się sami.
Kolejny rozdział wkrótce,jeśli nie nudzę Was zbytnio swoją opowieścią
