Hawana i podopieczni

Do teatru nie miałam co ubrać, ale się nie odzywałam, bo jeszcze Edytka by mi coś pożyczyła i dopiero by było. Mam ze sobą tylko dwie pary długich spodni. W jednych już byłam, więc założyłam drugie. One też nie nadają się na taką imprezę, ale przecież nikt mnie tu nie zna i nie powie "Dzień dobry" znienacka. W moim małym miasteczku to ja się muszę pilnować, żeby mnie na języki nie wzięli.
No więc pojechałam w spodniach malinowych i białej bluzce. A moja towarzyszka w spodniach białych i różowej bluzce. Do tego różowa śminka, różowy parasol, gustowna biżuteria.
Tyle, że razem to wyglądałyśmy jak dwie landryny. Ot , co.
Ale mi to humoru nie zepsuło, bo ja się nie dam i tyle.
A napalona na tą operę byłam , że ho, ho, bo to taka prawie polska, bo z sąsiedztwa - "Sprzedana narzeczona" Bedrzicha Smetany. Taka czeska, narodowa, jak nasz "Straszny dwór", więc i tańce narodowe były(polki).
I muzyka obłędna.
I arie tego zalotnika, który się jąkał, po prostu niesamowite:-)
Skubany miał talent komiczny:-)

Hudba zaczla grać ( zaraz mnie Orim poprawi) no i fajnie spędziłaś czas. Ja ostatnio, to w operze byłam w czasach licealnych.
Ale dość intensywne to były lata " kultury " przez duże K. Polonistka postawiła sobie , za punkt honoru zadbać o tę sferę naszego życia.
A co do landryn, to trochę nadgryzione zębem czasu. :-)

Spełniłam wczoraj prośbę seniorki i pojechałam na wieś po truskawki. Te same pewnie są na straganie pod Lidlem, ale i nie, bo okazały się droższe.
I jeszcze miały być w łubiance, a nie było, tylko w kartonowych korytkach.
Ale Edytka przyjęła do wiadomości spokojnie(to się sprawdzi, przecie koleżankę na tej wsi ma).
Truskawki zostały skonsumowane.Goście się wczoraj kręcili cały dzień, więc spokój i fajnie.
A dzisiaj już płacz, bo Pflege zdzierała skórę. Rany zagoić się nie chcą, bo Edytka nie trzyma nóg w górze(m.i.), a jeszcze przy kości ogonowej zaczyna tworzyć się odleżyna.Wróciła do starych zwyczajów, od rana pracuje w ogrodzie. Dzisiaj wyjątkowo już zupę ugotowała.
Myślę, że już odleżynę w tym miejscu miała i wie jak to boli. Chodzi, żeby nie mieć odleżyny na pupie, ale przy zrujnowanym stawie biodrowym przypłaca to bólem. W dodatku ciekną nogi. A gdy siedzi, to skóra na pupie i tak przylega, tak samo jak w łóżku, bo tam też śpi na siedząco prawie i nie odwracając się na boki. Widzę to. Pamiętam też,jak mama mi mówiła (przed operacją), że nie jest w stanie się odwrócić w łóżku, bo noga ją boli.Równocześnie nie jest w stanie długo spać w bezruchu na plecach. Błędne koło.
Takie koło się kręci, a to kółko gumowe, dmuchane, które jest naprawdę potrzebne(dla dziadka też) to go ni ma.
A szkoda.
Ale ja tyż z tych niepowtarzalnych, nie lubię mówić wiele razy.

O tych kółkach powiedz dziatwie , a o odleżynie Diakonkom, mają na pewno plastry np. te ze srebrem.
Już Ci niewiele zostało , luz.

Okupacja.

Kuchnia została zajęta przez Edytkę o godz. 10.00 rano, mimo że zupa podgotowana stała na kuchence już o 7.00 rano. Być może działania wojenne były prowadzone już po moim wycofaniu, ale tego nie wiem, bo w nocy to ja śpię. Gdy o 21.30 byłam na patrolu, to szparagi(paczka 0,5 kg z Lidla) przyniesione przez koleżankę Edytki spoczywały w lodówce, a rano były już w garnku ugotowane na drobno i nawet obierek nie wytropiłam.
Uznałam, że warto popracować u mnie w piwnicy, więc nieprzyjaciel dostał się do kuchni bez problemu. Zaglądając tam rozpoczęłam działania zaczepne, ale wobec zdecydowanego oporu Edytki("dzisiaj ja gotuję") wróciłam do piwnicy.
O 11.30 zajrzałam do kuchni. Nie było co robić, cały obiad był gotowy, chociaż jemy teraz o 12.00 ze względu na fizjoterapię dziadka. Edytka powiedziała, że mogę zrobić sobie polską Kartofelsalat z ogórkiem, marchewką, groszkiem i majonezem, nawet ziemniaki w mundurkach mi zostawiła,ogórki z lodówki wystawiła, puszkę z szafki zaoferowała(bo ona taka polską sałatkę na grillu jadła) ale zerknęłam ile jest tej niemieckiej przez nią przygotowanej i podziękowałam uprzejmie.
Zaczęliśmy biesiadę.
Zupa była zimna i to już na wstępie dziadkowi popsuło to humor. Jak zobaczył drugie danie(pstrąg wędzony i Kartofelsalat) to poprosił o chleb. Edytka zarzekała się , że sałatka jest ciepła, bo ona ją w rondlu, w garze ciepłej wody trzymała, ale przecież dziadzio jest prosty do rozszyfrowania-obiad musi być parujący. Ja tego ziemniaczanego przysmaku spróbowałam, bo zawsze ciekawią mnie regionalne dania, ale zważywszy na ilość octu i słoniny ograniczyłam się do próbowania. Pstrąga zjadłam z chlebem tak jak Heniuś. Na deserek dostaliśmy jogurcik.

A ja bardzo lubię niemiecką ,kartoflaną sałatkę.Powiem więcej , stałam się "miszczem" w jej przygotowaniu, co potwierdzały niejednokrotnie niemieckie panie domu ,że niektóre Miemki nie umieją jej tak dobrze zrobić, ale na Boga ,w życiu nie robiłam tej sałatki ze słoniną.Z chudziutkim boczkiem a i owszem. Tom się pochwaliła.:-) Robię ja również w Polsce np.do mięsiw z grilla.
Przyjaciele moi uwielbiają, oczywiście z octem (dobrym) ,ale nie w ilościach hurtowych.